نوع مقاله : پژوهشی
نویسنده
دانشیار علوم سیاسی دانشگاه رازی کرمانشاه
چکیده
چکیده
نوسنت‌گرایی یا نوکلاسیسم در روابط بین‌الملل به پویش فکری آن دسته اندیشمندانی اطلاق می‌شود که با حفظ هستة مقاوم یا کمربند حفاظتی نظریات کلاسیک می‌کوشند این نظریات را در چهارچوب پوشش دادن به تحولات نوین روزآمد کنند. واقع‌گرایی پایدارترین سنت نظری روابط بین‌الملل است که اندیشمندان گوناگونی را در چهارچوب سنت کلاسیک و شق نوین آن، یعنی نوواقع‌گرایی و نیز واقع‌گرایی نوکلاسیک، در بر می‌گیرد. جان واسکوئز از جمله اندیشمندان واقع‌گرای نوکلاسیک روابط بین‌الملل است که در مطالعاتش گزاره‌های جدی‌ای دربارة جایگاه و موقعیت واقع‌گرایی به‌‌مثابة یک پارادایم در حوزة نظری روابط بین‌الملل مطرح می‌کند. به‌‌نظر واسکوئز، واقع‌گرایی به‌‌منزلة پارادایم زمینة شکل‌گیری علم تجربی و نه هنجاری و تاریخی در روابط بین‌الملل را فراهم کرده است. برآیند این وضعیت از نظر وی تاکنون نوعی اجماع دربارة تصویری از سیاست جهانی و تحقیق پیرامون آن در حوزة نظریه‌پردازی بوده است. از نظر واسکوئز، به‌رغم شکل‌گیری وضعیت متکثر در تاریخ اندیشة نظری روابط بین‌الملل، واقع‌گرایی در این زمینه کماکان بی‌رقیب بوده و برنامة تحقیقاتی‌اش موقعیت هژمونیک دارد. مقالة حاضر، ضمن واکاوی مبانی فکری فلسفی و تطور اندیشة واسکوئز، برخی از کاستی‌های فرانظری و نیز عملی مفصل‌بندی وی از فرایند نظریه‌پردازی روابط بین‌الملل را آشکار می‌کند.
کلیدواژه‌ها
موضوعات
عنوان مقاله [English]
The Hegemony or Decline of Discourse in John Vasquez's Power Politics on the Realism Paradigm Status in International Relations
نویسنده [English]
- Farhad Daneshnia
Associate Professor of Political Science, Razi University of Kermanshah
چکیده [English]
Neotraditionalism or neoclassicism in international relations refers to the thinking movement of those scholars who, through preserving the resistant core or the protective belt of classical theories make attempts to update these theories in the context of covering new developments. Realism is the most stable theoretical tradition of international relations encompassing various scholars in the context of classical tradition and its new form, namely, neorealism and neoclassical realism. One of the neoclassical realist thinkers of international relations is John Vasquez who raises serious assumptions in his studies about the status and position of realism as a paradigm in the theoretical domain of international relations. Vasquez believes that as a paradigm realism laid the groundwork for the formation of empirical rather than normative and historical science in international relations. He believes that the outcome of this situation has so far been a consensus on an image of global politics and researching it in theorizing field. According to Vasquez, despite the emergence of a pluralistic situation in the history of theoretical thought in international relations, realism in this field is still forerunner and its research program has a hegemonic status. While exploring the philosophical intellectual foundations and evolution of Vasquez's thought, this article reveals some of his transtheoretical and practical deficiencies of his detailed articulation of the theorizing process in international relations.
کلیدواژه‌ها [English]
- John Vasquez
- Classical Realism
- Neoclassical Realism
- Paradigm
- Power Politics
)