نوع مقاله : پژوهشی

نویسنده

• مرتضی نورایی

استادیار تاریخ، دانشگاه اصفهان

چکیده

کتاب تاریخ‌نگاری محلی ایران در دورۀ اسلامی؛ تا سدۀ هفتم هجری (قنوات 1393: 434) از‌جمله کتاب‌های تاریخی است که بر جریان متن‌نگاری در عرصۀ تاریخ تکیه دارد؛ تاریخ متن‌نگاری در متن. به‌بیان‌دیگر، مقصد اثر بازنمایی وقایع یا جریان تاریخی نیست، بلکه در این مقام بازسازی ساز‌و‌کار تاریخ‌نگاری خاصی (محلی) در روند زمانی معین، از قرن سوم تا هفتم هجری قمری، است. سیر تحول تاریخ‌نگاری محلی از تک‌نگاری‌های مکان‌مند، مانند فتوح و خراج تا زندگی نامه‌ها درقالب طبقات و رجال و ورود به تاریخ‌نامه‌های محلی از‌جمله نمای روند متحولی را در این عصر نشان می‌دهند. بنابراین، کتاب حاضر سعی در بازنمایی یک روند در اسلوب و روش معنی‌دار گذشته‌نگاری معطوفِ تاریخ‌نگاری است. آیا نویسندگان به جنس و طبیعت نوشته‌های خود خودآگاهی داشته‌اند؟ دیدگاهی که در این کتاب قالب است و با آن نویسنده به عمق زمان فرو رفته و درصدد بازانگاری آن برآمده درواقع نگاه اسلوب‌مند تاریخ محلی است که از دریچۀ فصل کلیات این کتاب به منابع ورود می‌کند. فرایند منابع روشن‌گر سنت غنی تولید به‌منظور ماندنی‌کردن زمان گذشته در متون است. بنابراین، روند بازسازی و بازانگاری متون در قالب‌یافتن چهارچوب‌های در مدار روش و نگرش به‌واقع توانسته است گویای سنت غنی تاریخ‌نگاری محلی در ایران دورۀ میانه باشد. اینک تاب نمایش روند تکاملی تاریخ‌نگاری محلی در ایران تا قرن هفتم هجری قمری است. فرض اساسی این کتاب این است که زمان و جغرافیا (مکان) و نظام‌های سیاسی مثلث تحول در تاریخ‌نگاری محلی دانسته می‌شوند.

کلیدواژه‌ها

• ایران دورۀ اسلامی
• تاریخ محلی
• روش‌شناسی
• سنت

موضوعات

• تاریخ

عنوان مقاله [English]

Review of the Book "Local History of Iran in the Islamic Period until the Seventh Century AH"

نویسنده [English]

• Morteza Nouraei

Professor of History, University of Isfahan, Iran

چکیده [English]

The book, "Local History of Iran in the Islamic Period until the Seventh Century AH" (Qanavat, 2013, pp 434), includes historical concepts that rely on the flow of text-writing in the field of history, the history of text-in-text. In other words, the end-mean is not a representation of historical events or events either, but rather the reconstruction of a specific historiography -local- in the process of the period from the third to the seventh AH. The evolution of local historiography from monog raphs such as fotoh and kharaj, to the biographies of tabaqat and rejal and their entry to the local history papers, including the transition process of the trend in this era are all under study. Therefore, the present book attempts to reveal a trend in the method and meaningful method of historiographical retrospective. Did the writers have consciousness on the nature and kind of their writings? The approach in this book, with which the writer has fallen deep into the depths of the book, seeks to revise it, which is in fact, a glimpse into the past of the locality, following the main question on local history through sources. The process of creation sources revealed a rich tradition in order to preserve the past time in the texts. Therefore, the process of reconstructing and reviewing texts in the form of finding main elements in the method and perspective has in fact been able to show the rich tradition of local historiography in Iran during the medieval period. This book illustrates the evolutionary trend of local historiography in Iran until the seventh century. The fundamental premise of this book is that time, geography (place), and political systems are triangles of transition in local historiography.

کلیدواژه‌ها [English]

• Local History
• Tradition
• Iran Islamic Period
• Methodology