نوع مقاله : پژوهشی

نویسنده

دانشیار تاریخ، پژوهشگاه علوم انسانی و مطالعات فرهنگی، تهران، ایران.

چکیده

این مقاله به نقد کتاب تاریخ ایران در دورۀ قاجاریه: عصر آقامحمدخان اثر غلام‌‌حسین زرگری‌‌نژاد می‌‌پردازد. ازآن‌جاکه زندگی و عملکرد آقامحمدخان قاجار از مباحث مناقشه‌انگیز تاریخ ایران است، تاکنون پژوهش‌‌ها و رمان‌‌های تاریخی فراوانی دربارۀ او نوشته شده است. به‌طور کلی، هم در گفتمان تاریخ‌‌نگاری دورۀ پهلوی و جمهوری اسلامی و هم در پژوهش‌‌های مستقل از وی چهره‌‌ای خون‌ریز، بی‌‌رحم، و انتقام‌‌جو ترسیم شده است که اگر حکومت زندیه را برنمی‌‌انداخت، سرنوشتی متفاوت‌‌تر در انتظار ایران بود. زرگری‌‌نژاد در زمرۀ پژوهش‌گرانی است که در آثار پیشینش همین نگاه را به آقامحمدخان بازتاب داده، اما در کتاب تاریخ ایران در دورۀ قاجاریه: عصر آقامحمدخان کوشیده است این تصویر را با خوانش انتقادی منابع و اسناد زیرسؤال ببرد و چهره‌‌ای کاملاً متفاوت از وی ترسیم کند. شخصیتی که نه‌تنها شایعات مطرح‌شده دربارۀ بی‌‌رحمی او، به‌ویژه کورکردن مردم کرمان یا قفقاز، صحت ندارد، بلکه برعکس، او درمیان مدعیان قدرت، ازجمله لطفعلی‌‌خان زند، تنها کسی بود که به ایران و احیای قلمرو تاریخی آن می‌اندیشید و تمام تلاشش مصروف مسئلۀ ایران بود. این مقاله با رویکردی انتقادی می‌‎کوشد آرا و دیدگاه‌‌های زرگری‌‌نژاد را ارزیابی کند.

کلیدواژه‌ها

موضوعات

عنوان مقاله [English]

Reread a History: Another Narration from the Biography of Aga Mohammad Khan Qajar A Critique on the Book "Iran's History in the Qajar Period: The Aga Mohammad Khan Era"

نویسنده [English]

  • Alireza Mollaiy Tavany

Associate Professor, Institute for Humanities and Cultural studies, Tehran, Iran

چکیده [English]

This article criticizes Gholam Hossein Zargarinejad’s book that named "History of Iran in the Qajar Period: The Age of Aga Mohammad Khan”. The life and work of Aga Mohammad Khan Qajar is one of the controversial topics in the Iranian history. There has been much research and historical novels written about him so far. Generally, bloody, cruel, and vengeful figures have been drawn in both the Pahlavi and Islamic Republic-era historiography discourse and independent research. That would have been a different fate for Iran if it had not abolished Zandieh’s government. Zargirinejad is one of the scholars who echoed this view in his earlier works but in his book “History of Iran in the Qajar Period: The Age of Aga Mohammad Khan”. He has attempted to alter this picture with a critical reading of sources and documents and to draw completely different figures. A person who is not only rumors about his cruelty, especially the blindness of the people of Kerman or the Caucasus, but also the opposite, was the only one among the claimants of power, including Lotfali Khan Zand, who completely thought about Iran and the revival of its historical realm. This article attempts to critically evaluate the views and views of Zargarinejad.

کلیدواژه‌ها [English]

  • Agha Mohammad Khan Qajar
  • Heavenly Reign
  • Predictability
  • Iran’s Problem
  • New Age
احمدی‌ کرمانی (1354)، فرماندهان کرمان، تدوین محمدابراهیم باستانی پاریزی، تهران: دانش.
آدمیت، فریدون (1360)، آشفتگی در فکر تاریخی، تهران: ضمیمۀ جهان اندیشه.
آوری، پیتر (1377)، تاریخ معاصر ایران از تأسیس تا انقراض سلسلۀ قاجاریه، ج 1، ترجمۀ محمد رفیعی مهرآبادی، تهران: عطائی.
تکمیل همایون، ناصر (1394)، ره‌‌آغاز فرمان‌روایی ایل قاجار، تهران: پژوهشگاه علوم انسانی و مطالعات فرهنگی.
جونز، سرهارد (1356)، آخرین روزهای لطفعلی‌خان زند، ترجمۀ هما ناطق و جان گرنی، تهران: امیرکبیر.
دنبلی، عبدالرزاق (مفتون) (1350)، تجربة الاحرار و تسلیة الابرار، تدوین حسن قاضی طباطبایی، تبریز: دانشکدۀ ادبیات و علوم انسانی، مؤسسۀ تاریخ و فرهنگ ایران.
دولت‌آبادی، یحیی (1362)، حیات یحیی، ج 1، تهران: عطار و فردوسی.
زرگری‌نژاد، غلامحسین (1374)، رسائل مشروطیت (هجده رساله و لایحه دربارۀ مشروطیت)، 2 ج، تهران: کویر.
زرگری‌نژاد، غلامحسین (1380)، «خاوری شیرازی و تثبیت مکتب تاریخ‌نویسی استرآبادی»، مجلۀ تاریخ، دانشگاه تهران.
زرگری‌‌نژاد، غلامحسین (1395)، تاریخ ایران در دورۀ قاجاریه: عصر آقامحمدخان، تهران: سمت.
زرگری‌نژاد، غلامحسین (1395)، سیاست‌نامه‌های قاجاری: سی‌ویک اندرزنامۀ سیاسی عصر قاجار، 4 ج، تهران: نگارستان اندیشه.
ساروی، محمدتقی (1371)، تاریخ محمدی «احسن ‌التواریخ»، تدوین غلامرضا طباطبایی مجد، تهران: امیرکبیر.
سپهر، میرزامحمدتقی (لسان‌الملک) (1353)، ناسخ‌ التواریخ، سلاطین قاجاریه، تدوین محمدباقر بهبودی، تهران: اسلامیه.
شیل، لیدی (1368)، خاطرات لیدی شیل همسر وزیرمختار انگلیس در اوایل سلطنت قاجار، ترجمۀ حسین ابوترابیان، تهران: نشر نو.
کار، ادوارد هالت (1349)، تاریخ چیست؟، ترجمۀ حسن کامشاد، تهران: خوارزمی.
کاظم‌زادۀ ایرانشهر، حسین (8 جمادی‌الاول 1342/ 7 دسامبر 1923)، «ملیت و روح ملی ایران»، مجلۀ ایرانشهر، س 2، ش 4، برلین.
کالینگوود، ار. جی. (1390)، اصول تاریخ و نوشتارهای دیگر در فلسفۀ تاریخ، ترجمۀ عبدالرضا سالار بهزادی، تهران: نشر نی.
مالکم، سرجان (بی‌تا)، تاریخ ایران، ج 2، ترجمۀ میرزاحیرت، تهران: بی‌‌نا.
مروزی، محمدصادق (بی‌‌تا)، تاریخ جهان‌آرا، نسخۀ خطی، کتاب‌خانۀ ملی ایران.
واتسون، رابرت گرنت (1365)، تاریخ ایران در دورۀ قاجاریه، ترجمۀ وحید مازندرانی، تهران: کتاب‌‌های سیمرغ.
وزیری ‌کرمانی، احمدعلی‌خان (1340)، تاریخ کرمان (سالاریه)، تدوین محمدابراهیم باستانی پاریزی، تهران: ابن‌سینا.
هدایت، رضاقلی‌خان (1339)، تاریخ روضة‌الصفای ناصری، ج 9، قم: کتاب‎‌فروشی مرکزی، پیروز و خیام.
هوشنگ مهدوی،عبدالرضا (1350)، تاریخ روابط خارجی ایران از ابتدای دوران صفویه تا پایان جنگ جهانی دوم، تهران: امیرکبیر.
 
Lockhart, Laurence (1973), Nadir Shah: A Criticale Study Based Mainly Upon Contemporery Sources, New York: AMS Press.