نوع مقاله : پژوهشی

نویسنده

استادیارعلوم سیاسی‌دانشگاه‌امام خمینی

چکیده

چکیده
سرفصل دروس در دانشگاه‎ها معیار استانداردسازی منابع درسی برای استاد و دانشجو است تا در چارچوب مشخص به تدریس و تحصیل بپردازند. آنچه در این پژوهش مبنای نظرسنجی از دانشجویان قرارگرفت، آخرین سرفصل دروس کارشناسی علوم سیاسی مصوّب وزارت علوم، تحقیقات و فنّاوری است که به استثنای دانشگاه‎هایی که مبادرت به تدوین سرفصل مستقل دروس کرده‎اند، سایر دانشگاه‎ها می‎توانند مورد استناد و استفاده قراردهند. به نظر اکثریت پاسخگویان، دروس عمومی تأثیر چندانی بر افزایش توان کارشناسی و علمی دانشجو ندارد. قریب به اتفاق پاسخگویان، تقسیم دروس علوم سیاسی را به دو گروه الزامی و انتخابی باعث بهبود برنامۀ آموزشی می‎دانند. سایر موارد که دانشجویان در پاسخ خود به آن توجه کرده‎اند، عبارت‎اند از: کمبود تعداد واحدهای برخی از دروس، تعداد زیاد واحدهای برخی دروس دیگر، خالی‎بودن جای برخی از دروس، وجود برخی از دروس غیرضروری، موضوعات مشابه و مباحث تکراری در بعضی از دروس، ضرورت رعایت ارائۀ پیش‎نیاز در برخی از دروس، عدم ارتباط و هماهنگی دروس دورۀ کارشناسی از حیث کاربردی با زمینه‎های شغلی آیندۀ فارغ‎التحصیلان علوم سیاسی در حوزه‎های کارشناسی جامعه.

کلیدواژه‌ها

موضوعات

عنوان مقاله [English]

Undergraduate Courses in Political Science: Realities, Needs and Expectations A Case Study of Imam Khomeini International University

نویسنده [English]

  • Qorbanali Qorbanzadeh Savar

چکیده [English]

The curriculum in universities is a criterion of standardizing course resources for both teachers and students in order to teach and study in a definite framework. This study is based on the surveys of students about the latest curriculum in the field of political science at the undergraduate level approved by the Ministry of Science, Research and Technology. Except the universities that develop independent curriculum, other universities can use this curriculum. For the majority of respondents, general courses have little influence on the ability of undergraduate students of political science, and the majority of respondents believe that division of bachelor curriculum into two groups of compulsory and optional courses in political science can improve the curriculum. Other items of interest to students include low number of credits of some courses, high number of credits of some other courses, lack of some courses, presence of some unnecessary courses, repetitive discussions and the old same issues in some courses, the necessity to comply with the prerequisites of courses and the mismatch between courses for undergraduate and graduate levels and the future career of political science graduates.

کلیدواژه‌ها [English]

  • Keywords: discipline
  • Political science
  • bachelor degree
  • curriculum
  • courses
  • Students
منابع
ازغندی، علیرضا (1382). علم سیاست در ایران، تهران: مرکز بازشناسى اسلام و ایران.
باوی، محمد (1377). «وضعیت رشتۀ علوم سیاسی در ایران»، فصلنامۀ علوم سیاسی، س 1، ش 3.
بصام‌‌تبار، محمدعلی (1385). مباحثی از برنامه‌‌ریزی آموزشی و درسی، تهران: سازمان بسیج دانشجویی.
پورفرد، مسعود (1383). «علم سیاست در ایران؛ از بازشناسی تا بازسازی»، فصلنامۀ علوم سیاسی، س 7، ش 28.
تقی‎پورظهیر، علی (1379). مقدمه‌‌ای بر برنامه‌‌ریزی آموزشی و درسی، چ 16، تهران: آگاه.
نوروززاده، رضا؛ و کورش فتحی واجارگاه (1387). درآمدی بر برنامهریزی درسی دانشگاهی، تهران: مؤسسۀ پژوهش و برنامه‎ریزی آموزش عالی.
وزارت علوم، تحقیقات و فنّاوری (1375). مشخصات کلی، برنامه و سرفصل دروس دورۀ کارشناسی علوم انسانی، گروه علوم سیاسی، مصوّب جلسۀ 325 شورای عالی برنامه‌‌ریزی.
یمنی‌‌دوزی سرخابی، محمد (1382). برنامه‌‌ریزی توسعۀ دانشگاهی؛ نظریه‌‌ها و تجربه‌‌ها، تهران: دانشگاه شهید بهشتی.