Document Type : Research

Author

Assistant Professor of French Language and Literature, Bu-Ali Sina University

Abstract

In the Philippe Daros’s narration of the history of European literary criticism after the Second World War, three main periods are distinguished. First, a formalist/structuralist period, centered by language and linguistic approaches, which is a negative reaction to the horrors of War and a symbol of desire to forget the History. In the second period, the revival of historical approaches makes that the Time is situated at the center of criticism, more or less simultaneously to the emergence of a “littérature de témoignage”, which is a direct or indirect witness of the "Catastrophe". The third period – ours – begins when the literary representation of the most routine dimensions of “little lives”, here and now, pushes the criticism towards a “humanistic” reading of this kind of “crisis of historical consciousness” which characterizes the contemporary humanity.  When it seems that each of these periods in Europe has followed a lawful evolution, while European contemporary criticism tries to explain the laws of this evolution and uncover mankind's crises at various times, nowadays Iranian critique still has its own ease in linguistic and textual studies. Beyond discussions about convergence, divergence, updating, or timing of humanistic and linguistic approaches, this paper speaks of a process in which each of these approaches becomes a “safe” environment for deterrence and prevents the immediate confrontation with Human and Language. This security threatens, not only the authenticity of the criticism, but also its existence, which depends on its “critical” conditions.

Keywords

Main Subjects

تاراستی، ایرو (1391)، «پیام به [دومین] همایش [ملی نقد ادبی با رویکرد نشانه‌‌شناسی ادبیات]»، نامۀ نقد 2، به‌کوشش حمیدرضا شعیری، تهران: خانۀ کتاب.
تقی‌‌آبادی، حمید (1390)، «منتقدان ایرانی: روش و رویکردهای رضا براهنی در نقد ادبی»، نامۀ نقد 1، به‌کوشش محمد فتوحی، تهران: خانۀ کتاب.
خجسته، فرامرز، مصطفی صدیقی، و یاسر فراشاهی‌‌نژاد (1395)، «تقابل کانتی ـ هگلی در نقد و نظریۀ داستان و رمان در ایران (1312- 1348)»، نقد و نظریۀ ادبی، س 1، دورة 2، ش 2.
شعیری، حمیدرضا (1388)، «از نشانه‌‌شناسی ساخت‌‌گرا تا نشانه‌‌معناشناسی گفتمانی»، نقد ادبی، دورة 2، ش 8.
شعیری، حمیدرضا (1390)، «کدام نقد؟ کدام روش؟»، نامۀ نقد 1، به‌کوشش محمد فتوحی، تهران: خانۀ کتاب.
شعیری، حمیدرضا (1391)، نامۀ نقد 2، تهران: خانۀ کتاب.
طاهری، فرهاد (1390)، «شیفتۀ بی‌‌ادعای زبان فارسی»، جشن‌‌نامۀ ابوالحسن نجفی، به‌کوشش امید طبیب‌‌زاده، تهران: نیلوفر.
طبیب‌‌زاده، امید (1390)، جشن‌‌نامۀ ابوالحسن نجفی، تهران: نیلوفر.
غفاری، محمد (1396)، «بررسی تطبیقی دو رویکرد تحلیلی و اروپایی در فلسفۀ ادبیات، با دفاعیه‌‌ای از فلسفۀ تحلیلی ادبیات»، نقد ادبی، س 10، ش 38.
فونتانی، ژاک (1391)، «پیام به [دومین] همایش [ملی نقد ادبی با رویکرد نشانه‌‌شناسی ادبیات]»، نامۀ نقد 2، به‌کوشش حمیدرضا شعیری، تهران: خانۀ کتاب.
کسروی، احمد (بی‌تا)، در پیرامون ادبیات، تبریز: احیا.
مهیمنی، مازیار (1395)، «پسامدرنیسم و بارت: دو درآمد، یک پرونده»، پژوهش‌‌نامۀ انتقادی، دورة 16، ش 38.
مهیمنی، مازیار (1397)، «متن، من و مردم در تأویل‌‌های محمدتقی غیاثی»، پژوهش‌‌نامۀ انتقادی، دورة 18، ش 3.
Agamben, Giorgio (1990), La Communauté qui vient. Théorie de la singularité quelconque, tr. fr. M. Raiola, Paris: Seuil.
Aucouturier, Michel (1978), “Mikhaïl Bakhtine philosophe et théoricien du roman”, in: M. Bakhtine, Esthétique et théorie du roman, tr. fr. D. Olivier, Paris: Gallimard.
Bessière, J. (1999), La Littérature et sa rhétorique, Paris: PUF.
Bessière, Jean (1993), Énigmaticité de la littérature, Paris: PUF.
Blanchot, Maurice (1949), “La littérature et le droit à la mort”, in: La Part du feu, Paris: Gallimard.
Daros, Ph. et M. Symington (2011), Epistémologie du fait littéraire et rénovation des paradigmes critiques. Autour de l’œuvre de Jean Bessière, Paris: Honoré Champion.
Daros, Philippe (2017), “La critique aujourd’hui”, conférence proférée le 26 octobre 2017, Téhéran: Centre Iranien de Recherches en Sciences Humaines.
Deleuze, Gilles et C. Parnet (2004), L’Abécédaire, film produit et réalisé par P.-A. Boutang, Paris: Montparnasse.
Fontanille, Jacques (1998), Sémiotique du discours, Limoges: PULIM.
Foucault, Michel (1966), Les Mots et les choses, Paris: Gallimard (tel).
Fukuyama, Francis (1992), La Fin de l’histoire et le dernier homme, Paris: Flammarion.
Genette, G. (1969), “Raisons de la critique pure”, in: Figures II, Paris: Seuil (points).
Genette, G. (1972), “Critique et poétique”, in: Figures III, Paris: Seuil.
Genette, Gérard (1966), “Structuralisme et critique littéraire”, in: Figures I, Paris: Seuil (points).
Rancière, J. (2001), L’Inconscient esthétique, Paris: Galilée
Rancière, J. (2003), Le Destin des images, Paris: La Fabrique éditions.
Rancière, Jacques (2000), Le Partage du sensible, Paris: La Fabrique éditions.
Ricœur, P. (1983-1985), Temps et récit I, II, III, Paris: Seuil (points).
Ricœur, P. (2000), La Mémoire, l’histoire, l’oubli, Paris: Seuil (points).
Ricœur, Paul (1975), La Métaphore vive, Paris: Seuil (points).