A Critique of the Book “Visual Design and Communications: Contribution to a Teaching Methodology”

Taheri, Alireza; Sadeghi, Sahar

doi:10.30465/crtls.2020.5267

A Critique of the Book “Visual Design and Communications: Contribution to a Teaching Methodology”

Document Type : Research

Authors

Alireza Taheri ¹

Sahar Sadeghi ²

¹ *Associate Professor, Faculty of Arts and Architecture, University of Sistan and Baluchestan, Iran

² MA in Arts Research, Faculty of Arts and Architecture, University of Sistan and Baluchestan, Iran

https://doi.org/10.30465/crtls.2020.5267

Abstract

Creativity is the most basic ability of the human brain. The artist with visual communication always tries to create great ideas with new ideas. Bruno Monari is an artist and creative innovator. In 1967, Monari initiated innovative experiences and training of interested students at Harvard University and included their experiences, successes, and failures in a book entitled “Visual Design and Communications: Contribution to a teaching methodology”. This article introduces and critically examines the book of Bruno Munari, which was translated by Paiandeh Shahandeh in 2008. The purpose of this article is to express the points to be considered in order to make the work more effective and to introduce more and more of the author’s approach to planning for a complete teaching of visual communication at universities and colleges in the country. The research methodology is descriptive-analytical with a critical approach, and the tools for collecting library data, articles, and Internet resources are valid. The book can be enriched by providing more creative images and pictures, giving them the right logical consistency, and deleting and adding parts of the content to its beneficial coefficient for all those related to visual arts.

Keywords

Bruno Munari

Visual Methodology

Visual Communication

Qualitative Analysis

Content

Subjects

احمدی گیوی، حسن (1374)، از فن نگارش تا هنر نویسندگی، تهران: وزارت فرهنگ و ارشاد اسلامی.

احمدی‌نیا، محمدجواد (1393)، «طراحی حروف در رسالة جهادیه، نخستین کتاب فارسی چاپ‌شده در ایران»، مطالعات ملی کتاب‌داری و سازما‌ن‌دهی اطلاعات، ش 3.

اسلامی، سیدحسن (1392)، «چرا و چگونه ارجاع دهیم؟»، آینة پژوهش 139، س 24، ش 1.

تبریزی، منصوره (1393)، «تحلیل محتوای کیفی ازمنظر رویکردهای قیاسی و استقرایی»، علوم اجتماعی، ش 64.

حسینی، سیدحسین (1396)، «آسیب‌شناسی نقد علوم انسانی (نمونة موردمطالعه: داوران شورای بررسی متون و کتب علوم انسانی)»، پژوهش‌نامة انتقادی متون و برنامه‌های علوم انسانی، ش 2.

دادور، علیرضا (1388)، «چند پیش‌نهاد برای جذاب‌شدن کتاب‌های درسی تاریخ»، رشد آموزش تاریخ، دورة یازدهم، ش 3.

دهقانی، رضا (20/12/1396)، «اصول نقد اثر و تحلیل محتوا»، سازمان تبلیغات اسلامی (1/5/1386):

<http://www.old.ido.ir/myhtml/rl.aspx>.

شمیسا، سیروس (1386)، کلیات سبک‌شناسی، تهران: میترا.

عبادیان، محمود (1372)، درآمدی بر سبک‌شناسی در ادبیات، تهران: آوای نور.

فتوحی، محمود (1392)، سبک‌شناسی نظریه‌ها، رویکردها، و روش‌ها، تهران: سخن.

فرامرز قراملکی، احد (1385)، اصول و فنون پژوهش در گسترة دین‌پژوهی، قم: مرکز مدیریت حوزة علمیة قم.

کتاب نقد و نقد کتاب (1386)، به‌اهتمام مؤسسة خانه کتاب، تهران: خانة کتاب.

موناری، برونو (1387)، طراحی و ارتباطات بصری، ترجمة پاینده شاهنده، ج 527، تهران: سروش.

ورامینی، رامین (1388)، تفکر خلاق در گرافیک، تهران: فرهنگ‌سرای میردشتی.

Kohlbacher, Florian (2006), “The use of Qualitative Content Analysis in Case Study Research”, in: Qualitative Social Research, vol. 7, no. 1, Available at:

<http://www.qualitative-research.net/fqs/>.

Mayring, Philip (2003), “Qualitative Content Analysis”, in: A Companion to Qualitative Research, Uwe Flick, Ernest Von Kardorff and Ines Steinke (eds.), London: Sage

Zhang, Yan and Barbara Wildemuth (2009), “Qualitative Analysis of Content”, Human Brain Mapping, vol. 30, no. 7.