جنسن، اریک (1384)، مغز و آموزش، ترجمۀ لیلی محمدحسن و سپیده رضوی، تهران: سازمان پژوهش و برنامه‌‌ریزی آموزشی.
جویس، بروس، مارشال وبل، و امیلی کالهون (1384)، الگوهای تدریس، ترجمۀ محمدرضا بهرنگی، تهران: کمال تربیت.
رضی، احمد (1385)،« شاخص‌‌های ارزیابی و نقد کتاب‌های درسی دانشگاهی»، در: چکیدۀ مقالات اولین همایش علمی «کتاب درسی دانشگاهی»، تهران: سمت.
سیف، علی‌اکبر (1368)، روان‌شناسی پرورشی، تهران: آگاه.
سیف، علی‌اکبر (1373)، اندازه‌‌گیری و ارزش‌یابی پیشرفت تحصیلی، تهران: آگاه.
شعاری‌نژاد، علی‌اکبر (1354)، روان‌شناسی عمومی، تهران: دانشگاه سپاهیان انقلاب ایران.
شعبانی، حسن (1374)، مهارت‌های آموزشی و پرورشی، تهران: سمت.
شورت، ادموند سی. (1387)، روش‌‌شناسی مطالعات برنامۀ درسی، ترجمۀ محمود مهرمحمدی و دیگران، تهران: سمت.
شیرازی، علی (1372)، مدیریت آموزشی، مشهد: جهاد دانشگاهی.
صفوی، امان‌الله (1383)، کلیات روش‌ها و فنون تدریس، تهران: معاصر.
عبدی و دیگران (1391)، رابطۀ دانش فراشناختی و میزان اثربخشی تدریس اعضای هیئت‌علمی دانشگاه‌‌های دولتی، تهران: اندیشه‌‌های نوین تربیتی.
قاسمی‌پویا، اقبال (1354)، ویژگی‌‌های حرفه‌‌ای معلم، تهران: دانشگاه آزاد ایران.
کار، دیوید و دیگران (1393)، روش‌های تدریس پیشرفته، ترجمۀ هاشم فردانش، تهران: کویر.
مهرمحمدی، محمود (1392)، جستارهای نظرورزانه در تعلیم‌وتربیت، تهران: دانشگاه تربیت مدرس.
وکیلیان، منوچهر (1395)، روش‌ها و فنون تدریس، تهران: دانشگاه پیام‌نور.
ویلز، جی. (1381)، «ارزش‌یابی کیفی»، ترجمۀ علیرضا کیامنش، در: برنامۀ درسی نظرگاه‌‌ها، رویکرد‌‌ها، و چشم انداز‌‌ها، محمود مهرمحمدی، مشهد: به‌نشر.
هاگرسون، نلسون ال. (1387)، کاوش‌گری فلسفی: نقد توسعی، ترجمۀ محمدجعفر پاک‌سرشت.
Carr, D. (1999), “Philosophy of Education”:
<http://www. Ed. Uiuc. Edu/eps/pesyear book>.
Dewey, J. (1934), How We Think: Arestatement of the Realation of Reflective Thinking to the Educative Process, Boston: Dc Heath and Company.
Fens Termacher, G. D. and V. Richardson (2005), “On Making Determinations of Quality in Teaching”, Teachers College Record, vol. 107, no. 1.
Stenhouse, L. (1975), Acritiaue of the Objectives Model, London: Heine Mann Educationale Books Ltd.
