Document Type : Research

Authors

1 Associate Professor of history, Kharazmi University, Tehran, Iran

2 Assistant Professor of history. Payam-e-Noor University, Qeshm, Iran

Abstract

The era of Ilkhanid's rule, according to historical requirements, was accompanied by the growth of Persian historiography. Numerous historiographical works that appeared in the Ilkhanids realm and on the other hand in the realm of the Mamluks have strengthened the record of Islamic-Iranian historiography and eased the way for understanding the history of this era. Among them, Wassaf, a literate-historian who has used a different method in presenting historical interpretations in literary style and historical structure played a special role. The book Life, Time and Historiography of Wassaf is important because it deals with such a historian and has been studied for this reason. The critique of this book is done by the distinction between the two concepts; explanation and interpretation, as well as differing concepts of historian and history-researcher, further the attention to both negative and positive approaches, pursues this goal to show that there is a difference between understanding of history and historiography and current interpretive understanding of the historian’s explanation, should not be considered historiography.

Keywords

Main Subjects

جوینی، علاءالدین عطا‌الملک (1385)، تاریخ جهانگشا، به‌اهتمام شاهرخ موسویان، بر‌اساس تصحیح علامه محمد قزوینی، تهران: دستان.
خلعتبری، اللهیار و محبوبه شرفی (1380)، تاریخ خوارزمشاهیان، تهران: سمت.
رضوی، ابوالفضل (1391)، فلسفۀ انتقادی تاریخ، تهران: پژوهشگاه فرهنگ و اندیشۀ اسلامی.
رضوی، ابوالفضل و دیگران (1391)، «مسئلۀ ممالیک در سیاست خارجی عهد غازان»، پژوهش‌نامۀ تاریخ اسلام، س 2، ش 8.
رضوی، ابوالفضل (1394)، درآمدی بر تاریخ‌نگاری ایرانی ـ اسلامی، تهران: پژوهشگاه فرهنگ و اندیشۀ اسلامی.
رضوی، ابوالفضل و مهدی صلاح (1397)، «تأملی بر جایگاه رویکرد جهانی در تاریخ‌نگاری اسلامی»، تاریخ‌نگری و تاریخ‌نگاری، س 26، ش 18، پیاپی 103.
شرفی، محبوبه (1387)، «تاریخ‌نگاری وصاف شیرازی»، مسکویه، ش 9.
شرفی، محبوبه (1390)، «اندرزنامه‌نویسی سیاسی در عصر ایلخانی»، مطالعات تاریخ اسلام، س 3، ش 10.
شرفی، محبوبه (1392)، زندگی، زمانه و تاریخ‌نگاری وصاف، تهران: پژوهشکدۀ تاریخ اسلام.
شرفی، محبوبه (1392)، «بازتاب اندیشۀ مشیت الهی در تاریخ‌نگاری عصر ایلخانی (با تأکید بر تاریخ جهانگشا و تاریخ وصاف)»، جستارهای تاریخی، دورۀ 4، ش 2.
فراهانی منفرد و محبوبه شرفی (1388)، «مبانی علم تاریخ در تفکر وصاف»، تاریخ‌نگری و تاریخ‌نگاری، دورۀ جدید، ش 1، پیاپی 76.
فضل‌الله همدانی، رشیدالدین (1367)، جامع‌التواریخ، به‌کوشش بهمن کریمی، تهران: اقبال.
فضل‌الله همدانی، رشیدالدین (1373)، جامع‌التواریخ، به‌تصحیح محمد روشن و مصطفی موسوی، تهران: البرز.
فیفر، جودیث (1386)، «تاریخی پرطمطراق دربارۀ فرمان‌روایی مغول در ایران (تأملات معرفت‌شناسانه دربارۀ یک چاپ انتقادی از تجزیة‌الامصار و تزجیة‌الاعصار اثر وصاف)»، ترجمۀ محمدحسین حیدریان، آینۀ میراث، س 5، ش 4، پیاپی 39.
کار، ادوارد، هالت (1378)، تاریخ چیست؟، ترجمۀ حسن کامشاد، تهران: خوارزمی.
لین، جورج (1390)، ایران در اوایل عهد ایلخانان (رنساس ایرانی)، ترجمۀ ابوالفضل رضوی، تهران: امیرکبیر.
مانزلو، آلن (1394)، واساخت تاریخ، ترجمۀ مجید مرادی سه‌دهی، تهران: پژوهشکدۀ تاریخ اسلام.
ملویل، چارلز (1393)، «تاریخ‌نگاری در دورۀ مغول»، ترجمۀ خسرو خواجه‌نوری، پیام بهارستان، دورۀ دوم، س 7، ش 24.
وصاف‌الحضره، فضل‌الله‌بن ‌عبدالله شیرازی (1338)، تجزیۀ‌الامصار و تزجیۀ‌الاعصار، تهران: کتاب‌خانۀ ابن‌سینا و کتاب‌خانۀ جعفری تبریز.
هالپرین، چارلز، جی. (1396)، روسیه و اردوی زرین، ترجمۀ سیدعلی مزینانی، تهران: پژوهشکدۀ تاریخ اسلام.
 
Jackson, Peter (1954-2005), ‘Wasṡā̇fal-Ḥaḍrat’, Encyclopaedia of Islam, vol. XI., Leiden: Brill.
Persian Historiography (2012), Charles Melville (ed.), London and New York: Columbia University, I. B.Tauris & Co Ltd.