پیوند ادبیات و موسیقی بیش از همه در حوزههایِ موسیقیِ آوازی و موسیقیِ شعر نمود پیدا کرده است. آثارِ مکتوبِ جدید در حوزۀ ادبی ـ موسیقاییِ و پیوند شعر و موسیقیِ آوازی افزونبر «معادلیابی»هایِ متریک و ریتمیک اوزانِ شعرِ فارسی با موضوعهای جدیدی مواجه شده که نقد ادبی از بررسیِ آنها دور مانده است. ازسویِدیگر، «موسیقیِ ...
بیشتر
پیوند ادبیات و موسیقی بیش از همه در حوزههایِ موسیقیِ آوازی و موسیقیِ شعر نمود پیدا کرده است. آثارِ مکتوبِ جدید در حوزۀ ادبی ـ موسیقاییِ و پیوند شعر و موسیقیِ آوازی افزونبر «معادلیابی»هایِ متریک و ریتمیک اوزانِ شعرِ فارسی با موضوعهای جدیدی مواجه شده که نقد ادبی از بررسیِ آنها دور مانده است. ازسویِدیگر، «موسیقیِ شعر» با بنمایۀ فرمالیستی، در دهههایِ اخیر، معیارهایِ زیباشناسانهای در نقد و بررسی شعرِ فارسی ارائه کرده و از اصطلاحات موسیقایی همچون موزیکالیته، هارمونی، و ارکستراسیون بهره برده است. حالآنکه، نقد موسیقی دربارۀ آثارِ مکتوبِ «موسیقیِ شعر» تا حد بسیاری سکوت کرده است. پیچیدگی و کمبود منابعِ نظریِ نقد و موانع روانشناختی و جامعهشناختی آن از دلایل انفعالِ نقد ادبی و موسیقایی در این حوزهها بوده است. یافتههای این مقاله نشان میدهد لفظ موسیقی در موسیقیِ شعر با تعریف موسیقیشناسان مغایر است. این یافتهها همچنین روشن میکند که بررسیِ آثارِ مکتوبِ «پیوند شعر و موسیقیِ آوازی» میتواند به رشد و توسعۀ دیدگاههایِ تازۀ عروضی در حوزۀ نقد ادبی کمک شایانی کند. نتایج پژوهش حاضر بهمنزلة مطالعهای بینرشتهای حاوی پیشنهادهایی برای شناخت و افزایشِ بهرههایِ متقابلِ نقد ادبی و نقد موسیقایی است که مهمترین آن پیشنهاد تشکیل گروه مطالعاتی و برگزاریِ همایشهایی با محوریت «نقد شعر و موسیقی» است.
کتاب بنیانهای نظری و عملی موسیقی فیلم با رویکرد سینمای کشورهای اسلامی نخستین اثر منتشرشده در ایران است که به مطالعۀ مبانی نظری و عملی کاربرد موسیقی در سینما پرداخته و با نگاهی نو مهمترین عناصر و ابزار هنری موسیقی و درام را در بستر «قابلیت بیان مشترک» بررسی کرده است. در این اثر با بررسی نقشِ موسیقی فیلم در صنعتِ سینمای مصر، ...
بیشتر
کتاب بنیانهای نظری و عملی موسیقی فیلم با رویکرد سینمای کشورهای اسلامی نخستین اثر منتشرشده در ایران است که به مطالعۀ مبانی نظری و عملی کاربرد موسیقی در سینما پرداخته و با نگاهی نو مهمترین عناصر و ابزار هنری موسیقی و درام را در بستر «قابلیت بیان مشترک» بررسی کرده است. در این اثر با بررسی نقشِ موسیقی فیلم در صنعتِ سینمای مصر، زوایای جدیدی از جایگاه موسیقی در سینمای کشورهای اسلامی، از زاویۀ دیدِ هنرمند شرقی نشان داده شده و با مقایسۀ دو فیلم مذهبی محمد رسول الله (ص) و مصائب مسیح (ع) ازمنظر «بازنمایی موسیقی فیلم»، کارکردِ همسویِ موسیقی در بیان لایههای معنایی فیلم طرح گردیده است. این مقاله به برخی نقاط قوت کتاب همچون: کیفت مطلوب بررسی عناصر و ابزار هنری موسیقی و درام، تحلیلهای منسجم و چندوجهی مرتبط با سینمای مصر، نوآوری در طرح مبحث بازنمایی موسیقی فیلمهای مذهبی و بیان رسا و روان اشاره کرده است. همچنین با نقد شکلی اثر دربارۀ صفحهآرایی، کیفیت چاپ عکسها، ویرایش تخصصی، و اغلاط چاپی اشکالاتی طرح کرده و در تحلیل محتوا به مسائلی نظیر تأثیر فقدان عنوانبندی فصل دوم بر انسجام معنایی آن، عدم جامعیت مباحثی مانند «فرم و سازگزینی» و «بازنمایی موسیقی» بهعلت ضعف تألیف و عدم استناد کافی به منابع موجود پرداخته است.