این مقاله به بررسی و نقد کتاب شکلگیری و توسعۀ آغاز نگارش در ایران (از پیشنگارش تا آغاز ایلامی) اختصاص دارد. موضوع این کتاب یکی از بنیادینترین بزنگاههای همة فرهنگهای انسانی و انسانیت است؛ چگونگی شکلگیری خط و نگارش درمیان فرهنگهای انسانی و خاستگاههای باستانشناختی آن. در این مقاله تلاش میشود تا ضمن برشماری نقاط قوّت و ...
بیشتر
این مقاله به بررسی و نقد کتاب شکلگیری و توسعۀ آغاز نگارش در ایران (از پیشنگارش تا آغاز ایلامی) اختصاص دارد. موضوع این کتاب یکی از بنیادینترین بزنگاههای همة فرهنگهای انسانی و انسانیت است؛ چگونگی شکلگیری خط و نگارش درمیان فرهنگهای انسانی و خاستگاههای باستانشناختی آن. در این مقاله تلاش میشود تا ضمن برشماری نقاط قوّت و ضعف این کتاب، اهمیت کنکاش عمیقتر در موضوع آن تشریح و نشان داده شود. خواهد آمد که نویسنده باوجود اشراف نسبی بر منابع و آثار در پرداخت و تبیین بنیانها، شالودهها، و مؤلفههای باستانشناختی، معرفتشناختی، و چیستیشناختی نمایانی خط و نگارش بهشکلی منسجم و جامع درمانده و موضوعی را که میتوانست عرصهای برای طرح پرسشها درمورد تطور فرهنگ و قوای شناختی و معرفتی انسان باشد، در سه فصل ازهمگسیخته و فاقد ساختارهای نظری و روششناختی انسجامبخش رها کرده است. درادامه، برخی از مهمترین مسائل باستانشناختی و معرفتشناختی مربوط به دلایل و پیآمدهای تکوین و تطور خط و نگارش طرح میشود و نشان داده میشود که این رویداد هرجا واقعشده، ازجمله ایران، کلیت انسانبودن و تعریف از انسانیت را درمعرض دگرگونیهای بنیادین قرار داده است.