نوع مقاله : پژوهشی

نویسنده

استادیار‌علوم‌سیاسی‌دانشگاه‌جامع‌امام حسین

چکیده

چکیده
این مقاله با هدف نقد روشمند کتاب جریان‌‌شناسی سیاسی در ایران به نگارش در‎آمده است. بررسی شکلی، روشی و محتوایی اثر مهم‌‌ترین بخش مقاله است که در حول نقد روشی و محتوایی آن تمرکز یافته است. در متن، پیشنهادهای سازنده و توصیه‎های اصلاحی مناسبی برای بهبود ابعاد روشی و محتوایی اثر ارائه‎شده‎است. سرفصل این نکات به ترتیب زیر است: ضرورت بررسی انتقادی ادبیات موضوع، لزوم بررسی تاریخی و تبارشناختی مفهوم جریان‎شناسی در ادبیات سیاسی ایران، معرفی منابع علمی و آثار اصلی مورد استفاده برای نگارش جریان‎شناسی سیاسی و به طور کلی، توجه مناسب و پایبندی اصولی به معیارهای روشی در پژوهش‎های علوم انسانی که متأسفانه در این متن توجه درخوری به آن‌ها نشده است.

کلیدواژه‌ها

موضوعات

عنوان مقاله [English]

Investigation into the Methodology Used in the Book The Study of Political Movements in Iran

نویسنده [English]

  • Abbas Khalaji

چکیده [English]

This paper aims to systemically review the book “The Study of Political Movements in Iran”. The main part of the paper reviews the form, methodology, and content of the book, focusing mainly on method and content review. A number of constructive proposals and suggestions have been made in the text aiming at improving the method and content dimensions of the book. These points include the necessity to critically investigate the subject literature, the importance of historical investigation of the notion of “movements studies” in Iran’s political literature, the introduction of scientific research and major works used for writing studies of political movements, and in general, the appropriate attention and systematic adherence to methodology standards in human sciences research, which unfortunately have not been attended properly in this text.

کلیدواژه‌ها [English]

  • Keywords: The Study of Political Movements
  • Right and Left Movements
  • Principles Movement
  • Reformist Movement
  • the Third Movement
  • etc
منابع
اسپریگنز، توماس (1370). فهم نظریه‌‌های سیاسی، ترجمۀ فرهنگ رجایی، چ 2، تهران: آگاه.
بروجردی، مهرزاد (1377). روشنفکران ایرانی و غرب، ترجمۀ جمشید شیرازی، تهران: فرزان روز.
پلامناتز، جان (1367). شرح و نقدی بر فلسفة اجتماعی و سیاسی هگل، ترجمۀ حسین بشیریه، تهران: نی.
پلامناتز، جان (1374). «کاربرد نظریۀ سیاسی»، فلسفۀ سیاسی، ویراستۀ آنتونی کوئینتن، ترجمۀ مرتضی اسعدی، تهران: به‎آور.
پوپر، کارل ریموند (1372). واقعی‌گرایی و هدف علم، ترجمۀ احمد آرام، تهران: سروش.
تیندر، گلن (1374). تفکر سیاسی، ترجمۀ محمود صدر، تهران: علمی و فرهنگی.
دارابی، علی (1382). سیاستمداران اهل فیضیه، بررسی، نقد، پیشینه و عملکرد جامعۀ روحانیت مبارز، تهران: سیاست.
دارابی، علی (1384، 29 آبان). «عدالت، فراگفتمان»، روزنامۀ جام جم.
دارابی، علی (1388الف). جریانشناسی سیاسی در ایران، تهران: سازمان انتشارات پژوهشگاه فرهنگ و اندیشۀ اسلامی.
دارابی، علی (1388ب). رفتار انتخاباتی در ایران: الگوها و نظریه‌ها، تهران: صداوسیمای جمهوری اسلامی ایران (سروش).
ظریفی‌‌نیا، حمیدرضا (1378). کالبدشکافی جناحهای سیاسی ایران، تهران: آزادی اندیشه.
قوچانی، محمد (1384). پدرخوانده و راست‌‌های جوان: افول اصلاح‌‌طلبان و ظهور اصول‌‌گرایان، تهران: سرایی.
کاظمی، عباس (1383). جامعهشناسی روشنفکری دینی در ایران، تهران: طرح نو.
کوهن، جوشو. آ. (1382). «مشورت و مشروعیت دموکراتیک»، فرهنگ اندیشه، ویژۀ اسلام، دولت و مشروعیت، ش 5.
میرسلیم، سید مصطفی (1384). جریان‌‌شناسی فرهنگی بعد از انقلاب اسلامی ایران (1357 - 1380)، تهران: مرکز بازشناسی اسلام و ایران (باز).
 
Plamenatz, Johan (1963). Man and Society, A critical Examination of Some Important Social and Political Theories from Machiavelli to Marx, Vol.1, London: Longmans, Green and Co Ltd.
Skinnr, Quentin (1988). Meaning and Context, Princeton New Jersey: Princeton University.
http://www.farsnews.com/newstext.php?nn=8807060340