آقاحسینی، حسین و محبوبه همتیان (1394)، نگاهی تحلیلی به علم بیان، تهران: سمت.
ابن ابی اصبع مصری (1377 ق)، بدیع القرآن، تحقیق حفنی محمد شرف، مصر: فجالة.
ابن‌خلدون، عبدالرحمن بن محمد (1391 ق)، مقدمة ابن‌خلدون، الجزء الاول من کتاب العبر و دیوان المبتدا و الخبر، بیروت: دار احیاء التراث العربی.
امیر معزی نیشابوری (1385)، کلیات دیوان امیر معزی، تصحیح محمدرضا قنبری، تهران: زوّار.
بامداد، محمدعلی (1343)، ادب چیست و ادیب کیست، به‌کوشش محمود بامداد، تهران: اشرفی.
ثروتیان، بهروز (1369)، بیان در شعر فارسی، تهران: برگ.
جاحظ، عمرو بن بحر (1421 ق)، البیان و التبیین، بیروت: دار و مکتبة الهلال.
حمیدیان، سعید (1392)، شرح شوق، تهران: قطره.
خاقانی شروانی، افضل‌الدین (1382)، دیوان، تصحیح ضیاءالدین سجادی، تهران: زوّار.
خاقانی شروانی، افضل‌الدین (1375)، دیوان، تصحیح میرجلال‌الدین کزازی، تهران: مرکز.
خطیب رهبر، خلیل (1367)، دستور زبان فارسی، تهران: سعدی.
خطیب قزوینی، محمد بن عبدالرحمان (2010 م)، الایضاح فی علوم البلاغة، تحقیق شمس‌الدین ابراهیم، بیروت: دار الکتب العلمیة.
ذاکری، مصطفی (1385)، «تاریخچة علوم بلاغت»، آینة میراث، ش 32.
سعدی شیرازی (1375)، بوستان، تهران: خوارزمی.
ساوجی، سلمان (1367)، دیوان سلمان ساوجی، تصحیح منصور مشفق، تهران: صفی‌علی‌شاه.
سودی بسنوی، احمد (1351)، شرح سودی بر حافظ، ترجمة عصمت ستارزاده، تهران: حقیقت.
شمیسا، سیروس (1379)، بیان و معانی، تهران: فردوس.
عبدالمنعم، محمد نورالدین (1394)، بلاغت عربی و تأثیر آن در پیدایش و تحول بلاغت فارسی، ترجمة ابوالفضل رضایی و ابوالفضل تقی‌پور، تهران: دانشگاه شهید بهشتی.
علوی مقدم، محمد و رضا اشرف‌زاده (1390)، معانی و بیان، تهران: سمت.
عمارتی مقدم، داوود (1396)، «آسیب‌شناسی کاربرد نظریه‌های مدرن در تدوین درس‌نامه‌های بلاغی»، ادبیات پارسی معاصر، ش 1.
فشارکی، محمد (1395)، هیچ در هیچ (مجموعه‌مقالات)، تهران: مانا.
مسعود سعد سلمان (1390)، دیوان اشعار مسعود سعد سلمان، تصحیح محمد مهیار، تهران: پژوهشگاه علوم انسانی و مطالعات فرهنگی.
مهدوی دامغانی، احمد (1375)، «درباب بلاغت»، نامة فرهنگستان، ش 7.
ناصرخسرو قبادیانی (1370)، دیوان، تصحیح مجتبی مینوی و مهدی محقق، تهران: دانشگاه تهران.
