زبان و ادبیات فارسی
آرش امرایی
چکیده
دیوان خاقانی از آثار شایستۀ ادبیات فارسی است که به دیریابی و دشوارفهمی مشهور است. ازاین‌رو، در مقایسه با دیگر دیوان‌های شعر فارسی دیوان خاقانی کم‌‌تر مورداقبال شارحان قرار گرفته است. در این میان، گزیده‌گویی و گزیده‌گزینی دامن دیوان خاقانی را نیز رها نکرده است و گزیده‌‌هایی چند از قصاید خاقانی شرح و منتشر شده است. یکی از ...
بیشتر
دیوان خاقانی از آثار شایستۀ ادبیات فارسی است که به دیریابی و دشوارفهمی مشهور است. ازاین‌رو، در مقایسه با دیگر دیوان‌های شعر فارسی دیوان خاقانی کم‌‌تر مورداقبال شارحان قرار گرفته است. در این میان، گزیده‌گویی و گزیده‌گزینی دامن دیوان خاقانی را نیز رها نکرده است و گزیده‌‌هایی چند از قصاید خاقانی شرح و منتشر شده است. یکی از این آثار کتابی است با عنوان مرثیه‌خوان مدائن که بهقلم آقایان محمدرضا برزگرخالقی و محمدحسین محمدی نوشته شده و انتشارات زوار آن را در 224 صفحه و در قطع وزیری اولینبار در بهار 1379 منتشر کرده است. در این مقاله، ضمن بررسی تألیف مذکور، به برخی از ناراستیها و نادرستیهای واردشده به آن اشاره میشود. از جملۀ اشکالاتی که بهتفصیل درمورد آن سخن گفته خواهد شد، میتوان به این موارد اشاره کرد: استفاده از آثار دیگران بدون ارجاع به آنها، سکوت درمقابل ابیات دشوار و مسئلهدار خاقانی، دریافتهای نادرست از برخی ابیات، منابع آشفته، اشکالات تایپی فراوان، درنظرنداشتن برخی جوانب شعری خاقانی. ازاین‌رو، با بررسی موارد فوق، نشان داده میشود که جایگاه علمی کتاب مذکور با چالش جدیای مواجه است.
