گرچه از چاپ اول این کتاب بیش از چهل سال میگذرد، دربین کتب فقه اللغة از اهمیت بالایی برخوردار است. باتوجهبه سرفصلهای مشترک در اغلب کتابهای این حوزه آنچه جایگاه اثر را تقویت میکند جامعیت و تحلیل علمی و پرهیز از نقل و روایت محض است؛ هرچند کتابهای دیگری نیز بعد از این کتاب به چاپ رسیدهاند، ولی جایگاه و مشخصة علمی کتاب رمضان ...
بیشتر
گرچه از چاپ اول این کتاب بیش از چهل سال میگذرد، دربین کتب فقه اللغة از اهمیت بالایی برخوردار است. باتوجهبه سرفصلهای مشترک در اغلب کتابهای این حوزه آنچه جایگاه اثر را تقویت میکند جامعیت و تحلیل علمی و پرهیز از نقل و روایت محض است؛ هرچند کتابهای دیگری نیز بعد از این کتاب به چاپ رسیدهاند، ولی جایگاه و مشخصة علمی کتاب رمضان عبدالتواب را نداشتهاند. حمیدرضا شیخی در سال 1367 ش ترجمهای از کتاب مذکور بهدست داده است که با نقد و بررسی آن بهشیوة استقراء تام و تطبیق اصطلاحی و ساختاری ترجمة وی با اصل اثر این نتایج عمده حاصل شد که ترجمة فارسی کتاب صرفنظر از اغلاط چاپی نهچندان کم و برخی اشتباهات در فهم و انتقال مفاهیم درمجموع ترجمهای قابلقبول و مورداطمینان است. شاید مهمترین نکته در این ترجمه عدم برگردان شواهد شعری است که جز در یک فصل، در بقیة کتاب بدون ترجمه رها شده و چهبسا استنباط مترجم این بوده است که ذکر این ابیات بهعنوان نمونة آوایی، صرفی، یا نحوی بوده و بُعد معنایی و مفهومی آن مدنظر مؤلف قرار نداشته است. ولی باید پذیرفت که مخاطب اصلی اثر عربزبانان یا عربیدانان هستند و مخاطب ترجمه غالباً غیرعربزبانان.