مدیریت و سیاست‌گذاری
میثم سام بند؛ علی اکبر فرهنگی؛ فرنوش زنگوئی
چکیده
رسانه‌های اجتماعی با توصیفی از ابزارهای برخط مجرایی را برای انتقال یا اشتراک‌گذاری اطلاعات با مخاطبان گسترده مهیا می‌کنند. این رسانه‌ها، با درگیرکردن عوامل انسانی در فرایندهای رویه‌ای و فلسفۀ وجودی یک سازمان، اجتماعی‌سازی سازمان را هدف قرار می‌دهند. بررسی پژوهش‌های انجام‌شده، در نسبیت رابطۀ رسانه‌های اجتماعی و ارتباطات ...
بیشتر
رسانه‌های اجتماعی با توصیفی از ابزارهای برخط مجرایی را برای انتقال یا اشتراک‌گذاری اطلاعات با مخاطبان گسترده مهیا می‌کنند. این رسانه‌ها، با درگیرکردن عوامل انسانی در فرایندهای رویه‌ای و فلسفۀ وجودی یک سازمان، اجتماعی‌سازی سازمان را هدف قرار می‌دهند. بررسی پژوهش‌های انجام‌شده، در نسبیت رابطۀ رسانه‌های اجتماعی و ارتباطات سازمانی، عمدتاً نگرشی یک‌سویه و مثبت را به این رسانه‌ها به مخاطب القا می‌کنند. گفتمان غالب نظریه‌ای در حوزۀ سازمانی این است که کاربرد رسانه‌های اجتماعی ضروری و توسعه‌دهنده است، زیرا با تأثیر در ارتباطات سازمانی سازمان‌ها را در ایجاد فضای گفت‌وگو، ارتباطات بین‌فردی، و هم‌چنین جلب مشارکت ذی‌نفعان یاری می‌رساند. نکتۀ اصلی این‌جاست که شواهد تجربی در حوزۀ رسانه‌های اجتماعی و ارتباطات سازمانی به‌طور عمده به مورد وابسته است و تعمیم‌پذیر نیست. ازاین‌رو، در این مقاله با تأملی انتقادی، ضمن مرور نقش رسانه‌های اجتماعی در اجتماعی‌سازی سازمان، نگاه پوزیتویستی پژوهش‌گران سازمانی به این رسانه‌ها موردبحث و گفت‌وگو قرار گرفته است. نتایج بررسی‌ها نشان می‌دهد که آثار مثبت رسانه‌های اجتماعی در سازمان‌ها بزرگ‌نمایی شده است و مفیدبودن آن به‌کاربست اجرایی رسانۀ اجتماعی و تناسب آن با سازمان بستگی دارد.
