زبان‌های خارجی
ابوطالب ایرانمهر؛ سید علی استوار نامقی؛ حسین داوری
چکیده
رشتة آموزش زبان انگلیسی در مقطع کارشناسی ارشد از رشته‌‌های پرطرف‌دار در جامعة دانشگاهی ایران است که حدود پنج دهه از عمر آن سپری شده و تاکنون سه برنامه را آزموده است. جدیدترین برنامة درسی این رشته، که مصوب سال 1396 در شورای تحول و ارتقای علوم انسانی است، از آغاز سال تحصیلی 1396-1397 و پس از گذشت سه دهه از اجرای برنامة دوم اجرا شد که قرار ...
بیشتر
رشتة آموزش زبان انگلیسی در مقطع کارشناسی ارشد از رشته‌‌های پرطرف‌دار در جامعة دانشگاهی ایران است که حدود پنج دهه از عمر آن سپری شده و تاکنون سه برنامه را آزموده است. جدیدترین برنامة درسی این رشته، که مصوب سال 1396 در شورای تحول و ارتقای علوم انسانی است، از آغاز سال تحصیلی 1396-1397 و پس از گذشت سه دهه از اجرای برنامة دوم اجرا شد که قرار است پس از گذشت پنج سال بازنگری شود. باتوجه‌به اهمیت این تغییر دیرهنگام در برنامه، در این مقاله تلاش شده است تا با نگاهی انتقادی و با بهره‌‌گیری از الگوی موسوم به مشارکتی، دیدگاه‌‌های دوازده تن از اعضای هیئت علمی شاغل در دانشگاه‌‌های دولتی مجری این رشته، به‌نحو کیفی و در قالب شیوة مصاحبه، بررسی و تحلیل شود تا به این پرسش پاسخ داده شود که از منظر این دستة مهم از ذی‌نفعان در برنامة درسی، برنامة جدید چه مزیت‌ها و کاستی‌‌هایی دارد. یافته‌‌های این پژوهش، که ذیل سه مقولة عنوان‌های دروس، سرفصل، و منابع درسی بررسی شده، بیان‌گر آن است که درکنار امتیازهای شایان‌‌توجه برنامة جدید از نظر توجه به عنوان‌های درسی تازه، بازنگری در اهداف و سرفصل‌‌ها، توجه بیشتر به بافت ایران و...، شاهد کاستی‌‌هایی قابل‌‌‌‌‌تأمل درقبال برخی از عنوان‌های درسی، گزینش و نحوة ارائة سرفصل‌‌ها، ماهیت برخی منابع پیش‌نهادی، و نحوة ارائة آن‌ها هستیم که باوجود چنین ضعف‌‌هایی، نیل به اهداف خردوکلان برنامه به‌نحوی مقبول امکان‌پذیر نخواهد بود. برپایة یافته‌‌های حاصل از این پژوهش، پیش‌نهادهایی برای بازنگری برنامه ارائه شده است.
