زبان‌های خارجی
حسن زختاره
چکیده
مقدمة آخرین کتاب الکساندر ژِفِن با نام انگارة ادبیات: از هنر برای هنر تا نوشتارهای عمل‌گرا با اعطای جایزة نوبل ادبی به باب دیلن در سال 2016 آغاز می‌‌شود که واکنش‌‌های متناقضی را برانگیخته است. ژفن خاستگاه مخالفت با این روی‌داد را گونه‌‌ای برداشت محدودکننده و زیبایی‌‌شناختی از انگارة ادبیات می‌‌داند که از سدة نوزدهم به این ...
بیشتر
مقدمة آخرین کتاب الکساندر ژِفِن با نام انگارة ادبیات: از هنر برای هنر تا نوشتارهای عمل‌گرا با اعطای جایزة نوبل ادبی به باب دیلن در سال 2016 آغاز می‌‌شود که واکنش‌‌های متناقضی را برانگیخته است. ژفن خاستگاه مخالفت با این روی‌داد را گونه‌‌ای برداشت محدودکننده و زیبایی‌‌شناختی از انگارة ادبیات می‌‌داند که از سدة نوزدهم به این سو در نقد ادبی و نظریة ادبیات، به‌‌ویژه در فضای آکادمیک، چیره شده است. او هم‌‌سو با نوشته‌های پیشین خود، ضمن مخالفت با تمامی کسانی که از ابتدای سدة بیست‌ویکم بحران، بی‌‌اعتباری، زوال، یا حتی مرگ ادبیات هم‌‌روزگار را فریاد می‌‌زنند، از نوزایی ادبیات و لزوم بازتعریف انگارة ادبیات سخن می‌‌گوید. او در این جستار می‌‌کوشد با رویکردی «توصیفی» و ارجاع به منابع بی‌‌شمار ویژگی‌‌های ادبیات معاصر کنش‌‌گرا را در تقابل با ادبیات خودآیین و خودبازتاب در شش حوزه برشمرد. جستار پیش‌رو تلاش می‌کند تا پس از شناساندن برداشت کارکردگرای ژفن از ادبیات هم‌‌روزگار، که بسیار آمریکایی‌‌زده است، آن را با اندیشه‌‌های برخی از متفکران هم‌‌دوران او مقایسه کند تا پی‌آمدهای رویکرد ژفن به ادبیات را، ازجمله پیدایش گونه‌‌ای نقد اخلاقی و سانسور مرامی، واکاوی کند.
