نوع مقاله : پژوهشی

نویسندگان

1 دانشیار زبان و ادبیات فارسی، دانشگاه مازندران

2 دکترای زبان و ادبیات فارسی، دانشگاه مازندران

چکیده

«روش تحقیق» از مهم‌ترین لازمه‌های یک پژوهش علمی است و کتاب‌هایی که در این زمینه به‌چاپ می‌رسند می‌توانند پژوهش‌گران را در آگاهی از روش‌های جدید و کاربردی پژوهش یاری کنند. رشتة دانشگاهیِ ادبیات فارسی یکی از رشته‌های علوم انسانی است و لزوم همگام‌شدن با تحولاتِ علوم انسانی در این رشته باید به‌طور جدی موردتوجه ‌‌قرار گیرد. در این مقاله، ضمن تبیین تحول روش‌شناسی در علوم انسانی، به ارزیابی انتقادی دَه کتاب روش ‌تحقیق در ادبیات فارسی پرداخته ‌شده‌ است. در بخشی از این کتاب‌ها، غلبة تلقی سنتی از پژوهش و مفاهیم پوزیتیویستی دربارة ماهیت علم و پژوهش دیده ‌می‌شود. روشِ غالب در بخش دیگری از کتاب‌ها‌ «روش تفسیری» است؛ در اغلب این کتاب‌ها روش‌شناسی انتقادی جایگاهی نمی‌یابد و بعضاً حتی نظریه‌های انتقادیِ طرح‌شده با ماهیتی غیرانتقادی و تفسیری ارائه ‌شده‌اند. دو کتاب از مجموع ده کتاب بررسیشده به تبیین روش تحقیق با رویکرد انتقادی در ادبیات پرداخته‌ و لزوم برخورداری از تفکر نقادانه در مراحل مختلف پژوهش ادبی را موردتوجه قرار داده‌اند. بخشی از مفاهیم سنتی و غیرانتقادی در این کتاب‌ها ریشه در هژمونی‌هایی دارد که ادبیات را بهمثابة ابزاری برای تعلیم و نقد را تفسیر دشواری‌های آثار ادبی و مقوله‌ای ذوقی تعریف ‌می‌کند.

کلیدواژه‌ها

موضوعات

عنوان مقاله [English]

A Critique of the Scientific Nature of Literary Research Based on the Critical Evaluation of Books on the Methodology of Research in Persian Literature

نویسندگان [English]

  • Ghodsieh Rezvanian 1
  • Haleh Kiani Barforushi 2

1 Associate Professor of Persian Language and Literature, University of Mazandaran

2 PhD in Persian Language and Literature, University of Mazandaran

چکیده [English]

The research method is one of the most important requirements of a scientific and academic research, and books published in the context of the research method can help researchers in understanding new and applied methods of research. The field of literature is one of the disciplines of the humanities, and the need to keep pace with the developments in the humanities in this field should be taken seriously.
In this paper, while explaining the evolution of methodology in the humanities, the critical evaluation of 10 books in the field of Persian literature has been studied. The results of this research show that in the part of the literature research books, the traditional conception of research and the concepts of positivism about the nature of science and research are seen. The methodology presented in another part of the books is "an interpretative method"; most of these books have not addressed a critical methodology, and in some cases even critical theories are presented in an uncritical and interpretive nature. Two books out of the ten books reviewed in this study have explored the method of research with a critical approach in literature and have considered the need for critical thinking in different stages of literary research. Part of the traditional and uncritical concepts in these books is rooted in hegemony that defines literature as a tool for teaching and critique of the difficulty of literary works and tasty categories.

کلیدواژه‌ها [English]

  • Research Method in Persian Literature
  • Humanities Methodology
  • Ideological Hegemony in Literature
ابراهیمی، قربانعلی و مهرداد چترایی (1387)، مرجعشناسی ادبیات فارسی و روش تحقیق، نجفآباد: دانشگاه آزاد اسلامی.
ایمان، محمدتقی (1374)، «نگاهی به اصول و روش‌شناسی‌ها در تحقیقات علمی»، مندرج در: ‌همایش روش‌شناسی و فنون تحقیق (مجموعهمقالات)، معاونت پژوهشی دانشگاه تهران.
آسمند جونقانی، علی (1389)، روش‌های تحقیق کاربردی در ادبیات فارسی، تهران: ملکان.
برونر، استیون اریک (1393)، نظریة انتقادی، ‌ترجمة پرویز علوی، تهران: افق.
بساک، حسن (1392)، روش‌ تحقیق و مرجع‌شناسی (کارشناسی زبان و ادبیات فارسی)، مشهد: سخن گستر.
بلیکی، نورمن (1393)، پارادایم‌های تحقیق در علوم انسانی، ترجمه و تعلیقات سیدحمیدرضا حسنی و همکاران، قم: پژوهشگاه حوزه و دانشگاه.
پارسانیا، حمید (1395)، روش‌شناسی انتقادی حکمت صدرایی، قم: کتاب فردا.
حافظنیا، محمدرضا (1393)، مقدمه‌ای بر روش تحقیق در علوم انسانی، تهران: سمت.
رضاقلی، علی (1389)، جامعه‌شناسی خودکامگی،‌ تهران:‌ نشر نی.
رضی، احمد (1393)، روش‌ها و مهارت‌های تحقیق در ادبیات و مرجع‌شناسی، تهران: فاطمی.
زرینکوب، ‌غلامحسین (‌1378)، نقد ادبی، ج 1 و 2، ‌تهران: امیرکبیر.
ستوده، غلامرضا ‌(1393)، مرجع‌شناسی و روش تحقیق در ادبیات فارسی، تهران:‌ سمت.
سلدن، رامان (1375)، مقدمه بر: نظریة ادبی و نقد عملی، ترجمة جلال سخنور، تهران:‌ پویندگان نور.
سیم، استوارت (1388)، ساختگرایی و پساساخت‌گرایی، ترجمة بابک محقق، تهران: متن.
شمیسا، سیروس (‌1388)، نقد ادبی، تهران: فردوس.
صادقی، مریم (1394)، روش تحقیق به زبان ساده: زبان و ادبیات فارسی، تهران: نگاه معاصر.
صورتگر، ‌لطفعلی (1348)، سخن‌سنجی، ‌تهران: کتابخانة ابن‌سینا.
طاهری، قدرتالله (1395)، مبانی و اصول پژوهش در زبان و ادبیات فارسی، تهران: علمی.
طبری، احسان (1326)، «دربارة انتقاد و ماهیت هنر و زیبایی هنری»، ‌در: نخستین کنگرة نویسندگان ایران، تهران: بی‌نا.
غلامرضایی، محمد (1394)، روش‌ تحقیق و شناخت مراجع ادبی، تهران: زوّار.
فرزاد، عبدالحسین (1392)، دربارة نقد ادبی،‌ تهران: قطره.
فرشیدورد، خسرو (1363)، ‌دربارة ادبیات و نقد ادبی،‌ تهران:‌ امیرکبیر.
فرهنگی، علیاکبر و حسین صفرزاده (1394)، تحقیق کیفی در علوم انسانی، تهران:‌ برآیند پویش.
فی، برایان (1389)، پارادایم‌شناسی علوم انسانی، ترجمة مرتضی مردی‌ها، تهران: دانشگاهی امام صادق (ع).
قاضی حمیدالدین بلخی (1365)،‌ مقامات حمیدی، بهکوشش رضا انزابی‌نژاد، تهران: امیرکبیر.
قاضی‌مرادی، حسن (1391)، شوق گفتوگو و گسترش فرهنگ تک‌گویی در میان ایرانیان، تهران: دات.
کارول، نئول (1393)، دربارة نقد (گذری بر فلسفة نقد)، ترجمة صالح طباطبایی، تهران: ‌نشر نی.
کلنر، داگلاس (1392)، نظریة انتقادی از مکتب فرانکفورت تا مکتب پسامدرن، ترجمة محمدمهدی وحیدی، تهران: سروش.
گرجی، مصطفی (1390)، آیین پژوهش در زبان و ادبیات با رویکرد به منظرهای شش‌ده‌گانه، تهران: کلک‌ سیمین.
گیلیس، دونالد (1381)، فلسفة علم در قرن بیستم، ترجمة حسن میانداری، قم؛ تهران: طه.
لیتل، دانیل (1373)، شیوه‌های تبیین در علوم اجتماعی، ‌ترجمة عبدالکریم سروش، تهران: صراط.
ماهیار، عباس (1394)، مرجع‌شناسی ادبی و روش‌ تحقیق، تهران: قطره.
محبتی، مهدی (1388)، از معنا تا صورت: نقد ادبی در ایران و ادبیات فارسی، ‌ج 1 و 2، تهران: ‌سخن.
مک آفی، نوئل (1385)، ژولیا کریستوا، ترجمة مهرداد پارسا، تهران: نشر مرکز.
ملپس، سایمن و پاول ویک (1394)، درآمدی بر نظریة انتقادی، ترجمة گلناز سرکارفرشی، تهران: سمت.
یر، دمپی (1392)، ‌تاریخ علم، ترجمة عبدالحسین آذرنگ، تهران: سمت.
Agger, Ben )1991(, “Critical Theory, Poststructuralism, Postmodernism: Their Sociological Relevance”, Annual Review of Sociology, vol. 17.
Alvesson, Mats and Jorgen Sandberg )2011), “Generating Research Questions Through Problematization”, Academy of Management Review (New York), vol. 36, no. 2.
Derrida, J. )1978(, Writing and Difference, Bass: Routledge and Kegan Paul.
Hawkes, T. )1977(, Structuralism and Semiotics, London: Routledge and Kegan Paul.
Kuhn, Tomas )1976(, Structure of Scientific Revolutions, University of Chicago Press.
Laclau, E. and Ch. Mouffe (2001), Hegemony a Socialist Strategy: Towards a Radical Democratic Politics, (2nd ed.), London.
Newman, W. L. (1991), Social Research Methods, London: Allyn and Bacon.
Olsen, Stein Haugom )2005(, “Progress in Literary Studies”, New Literary History, vol 6, no 3.
Popper, Karl )1992(, Conjectures and Refutations, London: Routledge.
Shamsher, A. M. (2004), University Research Activities in Bangladesh, Bangladesh Vision 2021, Bangladesh Academy of Sciences.
Sherman, H. (1976), “Dialectics as a Method”, Insurgent Sociologist, no. 4, vol. VI.
Wall, D. et al. (2015), “Critical Discourse Analysis as a Review Methodology: An Empirical Example”, in: Communications of the Association for Information Systems, vol. 34.
Weisinger, Hendrie )1983(, Nobody's Perfect: How to Give Criticism and Get Results, Warner Books.