نوع مقاله : پژوهشی

نویسنده

استادیار گروه زبان‌ و ادبیات‌ فرانسه، دانشگاه بوعلی‌سینا، همدان

چکیده

نقد تاریخی حقیقت اثر را در برون­متن یا همان انگارة مؤلف ­می­جست­. نگاه این رویکرد به مرحلة آفرینش اثر گرایش داشت و نیت­ مؤلف را تنها معنای قطعی و یگانه حقیقت اثر می­انگاشت. ناکارآمدی آن در بررسی برخی از آثار، نبود توجه کافی به متن و بهره­گیری از دستاوردهای رشته­های گوناگون علوم انسانی در پژوهش­های ادبی زمینه را برای پیدایش رویکردهای نو فراهم کردند که هر یک معنایی متفاوت از اثر، معنایی ناخودآگاه و پوشیده بر مؤلف، به­دست می­داد. نقد نو می­بایست در برابر سرزنش­ها و خرده­گیری­های نگرش سنتی و دانشگاهی پایداری می­کرد و درستی­اش را نشان می­داد. بارت در گذار از فقه­اللغه به هرمنوتیک و تأویل یا همان گذار از امر مطلق به امر نسبی­ نقش مهمی داشت. او پس از پیروزی نقد نو در برابر تاریخ ادبی، گام بلندی در راستای حذف کامل مؤلف از گسترة­ پژوهش­های ادبی برداشت و گذار از ساختارگرایی به پساساختارگرایی را شدنی کرد. پیامد مرگ مؤلف نابودی نقد و چیرگی نظریة ادبیات بود و انگاره­های نوینی چون متن، نوشتار، کثرت معنا، خواننده، خوانش، پذیرش در کانون توجه جای گرفتند. نوشتة پیش رو می­کوشد تا افزون بر بررسی موارد یادشده، به موضوعاتی بپردازد که کمتر بررسی شده­اند: تأثیر بَنونیست و فِور بر بارت، خرده­گیری­های پیکار به نقد نو، رویکرد روانکاوی وجودی دوبروسکی و خاستگاه تقابل میان معنا و دلالت.          

کلیدواژه‌ها

موضوعات

عنوان مقاله [English]

Decline of New Criticism in France

نویسنده [English]

  • Hassan Zokhtareh

Assistant Professor of French Language and Literature Department, Bu-Ali Sina University, Hamadan

چکیده [English]

Historical Criticism looked for the reality of the literary work at the extra-textual element that is the author. This approach considered to emphasis on the creation step and regarded the author’s intention as an only definite meaning and mere reality of the work. Lack of usefulness in analyzing some of literary works and also lack of suffice consideration on it and applying the human science’s different majors’ results in literal studying paved the way for the revelation of the set of new approaches each of which had ended to the meaning different from the work, unconscious meaning hidden from the author. The New Criticism phenomenon should defend itself against reprimands and complaints of traditional and academic Criticism, and prove its existence. Passing from philology to hermeneutic and to interpretation or somehow from absolutism to relativism, Barthes had a significant role. After New Criticism triumph against the literary history, he took a long step toward perfect erasing of the author from the entire field of the literary studies and consequently made it possible to pass from structuralism to post-structuralism. The result of the death of the author was the destruction of Criticism. After them, new notions such as text, writing, plurality of meaning, reader, reading, reception, and literary theory were taken into the core of considerations. The following article tries to analyze above subjects overtly, points out the case that has been neglected: The influence of Benveniste and Febvre on Barthes, Picard’s complaints on New Criticism, Doubrovsky’s existential psychology approach and opposition place between meaning and signification.

کلیدواژه‌ها [English]

  • Literary Criticism
  • Literary history
  • Author
  • Barthes
  • New Criticism
  • Interpretation
  • Reading
اشرفی، فریبا (1384). «مقدمه­ای بر نقد نو و رولان بارت»، رشد آموزش زبان و ادبیات فارسی، دورة نوزدهم (شمارة 76)، 26-29.
ساجدی، طهمورث (1386). «رولان بارت و سیر تحول نقد نو در فرانسه»، مقالات هم­اندیشی بارت و دریدا، تهران: فرهنگستان هنر، 47-64.
قویمی، مهوش (1366). «رولان بارت و نقد نو»، ماهنامه کیهان فرهنگی، شمارة 46، 28-30.
 
 
 
Barthes,  Roland (1960). «Histoire et littérature: à propos de Racine», Annales. Economies, Sociétés, Civilisation, Volume 15 (n° 3), 524-537.
Barthes, Roland (1964). Essais critiques, Paris: Seuil.
Barthes, Roland (1966). Critique et vérité, Paris, Seuil.
Barthes, Roland (1970). S/Z, Paris: Seuil.
Barthes, Roland (1984). Le Bruissement de la langue, Paris: Seuil.
Bénichou, Paul (1973). Le Sacre de l'écrivain (1750-1830). Essai sur l'avènement d'un pouvoir spirituel laïque dans la France moderne, Paris: José Corti.
Benveniste, Emile (1974). Problèmes de linguistique générale, II, Paris: Gallimard.
Bridet, Guillaume (mai 2011). «Ce que les sciences humaines font aux études littéraires (et ce que la littérature fait aux sciences humaines) ». Fabula-LhT. n° 8, «le partage des disciplines», URL: http:/www.fabula.org/lht/8/bridet.html.
Brunel, Madelénat, Gliksohn, Couty, Pierre, Daniel, Jean-Michel, Daniel (1994). La Critique littéraire, Que sais-je?, Paris: PUF.
Chelebourg, Christian (2000). L’Imaginaire littéraire. Des Archétypes à la poétique du sujet, Paris: Nathan.
Chiss, Filliolet, Maingueneau, Jean-Louis, Jacques, Domonique (2013), Introduction à la linguistique française, Tome 1, Paris: Hachette.
Compagnon, Antoine (1998). Le Démon de la théorie, Littérature et sens commun, Paris: Seuil.
Deltel, Daniel (1980). «Critique et Vérité de Roland Barthes: stratégie d’un manifeste», Littérature, Volume 40 (n° 4), 122-127.
Doubrovsky, Serge (1966). Pourquoi la nouvelle critique?, Critique et objectivité, Paris: Mercure de France.
Eco, Umberto (2003). De la littérature, Paris: Grasset.
Febvre, Lucien (1941). «Littérature et vie sociale: un renoncement?», Annales d’histoire sociale, Volume 3 (n° 3), 113-117.
Fort, Pierre-Louis (2008). Critique et littérature, Paris: Gallimard.
Foucault, Michel (1969). «Qu’est-ce qu’un auteur?», Bulletin de la Société française de philosophie, 63e année (n° 3), 73-104. 
Genette, Gérard (1966). Figures I, Paris: Seuil. 
Genette, Gérard (1972). Figures III, Paris: Seuil. 
Goldmann, Lucien (1955). Le Dieu Caché, Paris: Gallimard.
Goldmann, Lucien (1964). Pour une sociologie du roman, Paris: Gallimard.
Marx, William (2005). L’Adieu à la littérature. Histoire d’une dévalorisation (XVIIIe-XXe siècle), Paris: Minuit.
Maurel, Anne (1994). La Critique, Paris: Hachette.
Mauron, Charles (1963). Des Métaphores obsédantes au mythe personnel. Introduction à la psychocritique, Paris: José Corti.
Mauron, Charles (1968). L’Inconscient dans l’œuvre et la vie de Racine, Genève: Slatkine Reprints.
Mme de Staël (2013). De la Littérature considérée dans ses rapports avec les institutions sociales, Paris: Hachette Livre BNF.
Nordmann, Jean-Thomas (2001). La Critique littéraire française au XIXe siècle, Paris: Librairie Générale Française.
Picard, Raymond (1965). Nouvelle critique ou nouvelle imposture, Paris: Jean-Jacques Pauvert, Coll. «Libertés».
Prochasson, Christophe (2007). «Les Espaces de la controverse. Roland Barthes contre Raymond Picard: un prélude à Mai 68», Mil neuf cent. Revue d’histoire intellectuelle, 1/2007 (n° 25), 141-155. URL: www.carin.info/revue-mil-neuf-cent-2007-1-page-141.htm.
Proust, Marcel (1987). Contre Sainte-Beuve, Paris: Gallimard.
Richard, Jean-Pierre (1955). Littérature et sensation, Paris: Seuil.
Ricœur, Paul (1986). Du texte à l’action, Essais d’herméneutique II, Paris: Seuil.
Starobinski, Jean (1970). La Relation critique, Paris: Gallimard.
Tadié, Jean-Yves (1987). La Critique littéraire au XXe siècle, Paris: Pierre Belfond.    
Todorov, Tzvetan (1966). Théorie de la littérature: textes des formalistes russes, Paris: Seuil.
Todorov, Tzvetan (1978). Poétique de la prose, Paris: Seuil.
Todorov, Tzvetan (1984). Critique de la critique, un roman d’apprentissage, Paris: Seuil.