نوع مقاله : پژوهشی
نویسنده
استادیار پژوهشکدة علوم تاریخی، پژوهشگاه علوم انسانی و مطالعات فرهنگی، باستانشناسی (دوران تاریخی)
چکیده
دورة هخامنشی یکی از مهمترین ادوار تاریخی ایران بهشمار میرود. در این دوره کوروش و جانشینانش بزرگترین دولت متمرکز آن دوران را پدید آوردند که باوجود تنوع بسیار آن ازنظر فرهنگی و قومی با نظام اداری بسیار پیشرفتهای مدیریت میشد. هخامنشیان با سیاست تساهل و تسامح توانستند تمامی نواحی را با خود همراه کنند و ضمن اجازة حفظ هنر و فرهنگ بومی آنها، هنر و فرهنگ خود را نیز وارد کنند. این امپراتوری مدلی موفق از حکومتی چندملیتی بود که بینالنهرین، مصر، قفقاز، آسیای صغیر، و آسیای مرکزی را در بر میگرفت. کتاب بینالنهرین و ایران در دوران هخامنشی گزارشی است از سمینار یادوارة ولادیمیر لوکونین که در سال 1997 م بهچاپ رسید. ترجمة فارسی این کتاب را سازمان مطالعه و تدوین کتب علوم انسانی دانشگاهها در سال 1389 منتشر کرد. اگرچه کتاب مذکور بهطور کلی مجموعه اطلاعات ارزشمندی دربارة دورة هخامنشی ارائه میدهد، همانند هر اثر علمی دیگری کاستیهایی دارد که در این مقاله بدانها پرداخته میشود. در یک جمعبندی کلی نقطه ضعف اصلی این کتاب را میتوان عدم انسجام و عدم ارتباط محتوای برخی از قسمتهای کتاب با عنوان آن دانست.
کلیدواژهها
موضوعات
عنوان مقاله [English]
Book Review: Mesopotamia and Iran in the Persian Period
نویسنده [English]
- Mahsa Veisi
Assistant Professor of, Department of Historical Sciences, Institute for Humanities and Cultural Studies Historical Archaeology
چکیده [English]
The Achaemenid period is one of the most important historical periods in Iran. During this period, Cyrus the Great and his successors created the largest centralized state of that era, which despite its great cultural and ethnic diversity, was managed with a very advanced administrative system. Achaemenian commanded their vast territory within their empire centers in Pasargadae, Susa, and Persepolis. With the policy of the tolerance, they were able to unite all these areas together and by allowing the subsidiary nations to preserve their artistic and native culture, Achaemenian imported their own art and culture to these areas, too. This empire was a successful model of a multinational government which included Mesopotamia, Egypt, Caucasus, Asia Minor, and Central Asia and the administrative and artistic structure of the Achaemenian in each of these areas can be explored separately. The book of Mesopotamia and Iran in the Persian Period (Proceeding of a Seminar in memory of Vladimir G. Lukonin) was published in 1997. The translation of this book to Farsi was published by the Organization for Researching and Composing University Textbooks in the Humanities (SAMT) in 1389. Although this book includes valuable information about the Achaemenid period in general, as any other scientific work, there are some shortcomings in this book that are considered in this article. In a general conclusion, the main drawback of this book is the lack of coherence and the lack of relevance of the content of some parts of the book with its title.
کلیدواژهها [English]
- Achaemenian
- Mesopotamia
- Archaeology
- Book Review