نوع مقاله : پژوهشی

نویسندگان

1 دانشجوی دکتری زبان‌شناسی همگانی، دانشگاه سیستان و بلوچستان

2 استادیار گروه زبان و ادبیات فارسی، دانشگاه گنبدکاووس

چکیده

بسیاری از مطالعات زبانی حاصل تحقیقات میدانی فردی یا گروهی محققان در جوامع زبانی گوناگون است. کتاب زبان، منزلت و قدرت در ایران نوشتة ویلیام اُ. بی‌‌مَن (William O. Beeman) نیز ازجمله پژوهش‌‌های میدانی است که برمبنای زبان و درواقع زبان فارسی انجام شده است. گسترش دامنة مطالعاتی نویسندة کتاب تا جایی است که مسائل فرهنگی، اجتماعی، سیاسی، مردم‌‌‌‌شناسی (anthropological) و بخش‌‌های مختلف دیگری از زندگی ایرانیان را بررسی کرده‌‌ است. در نوشتار حاضر، پس از مطالعه، بررسی، و نقد کتاب زبان، منزلت و قدرت در ایران این نتیجه حاصل شد که کتاب مزبور حاوی تعبیرات، تفسیرها، و نظریه‌پردازی‌‌هایی دربارة جامعة ایران است که هرچند متکی به اصول علمی و در چهارچوب خاصی است، از‌آن‌جا‌که براساس جامعة زبانی کوچکی انجام شده خالی از ایراد نیست و در بعضی موارد کاملاً اشتباه است. در این میان، پاره‌‌ای تحلیل‌‌های بی‌‌مَن دربارة آداب و رسوم، فرهنگ، و زبان ایران را بررسی می‌کنیم. انتقاد مهمی که بر کتاب بی‌‌من وارد است تعمیم یافته‌های خود به کل ایران است. دربارة ترجمة کتاب نیز به این نتیجه می‌‌رسیم که انتخابی درست و ضروری بوده و به‌درستی انجام شده است.

کلیدواژه‌ها

موضوعات

عنوان مقاله [English]

A Critical Look at Language, Status and Power in Iran

نویسندگان [English]

  • Mozafar Amini 1
  • Hossein Mohammadi 2

1 PhD Candidate in Linguistics, Sistan and Balouchestan University

2 Assistant Professor of Persian Language and Literature, Gonbad Kavoos University

چکیده [English]

 Many linguistic studies are the result of individual field research or a group of researchers in different language communities. The book entitled, Language, Status and Power in Iran, written by William O. Beeman, is also amongst those field studies which is based on language and especially Persian language. The scope of the writer’s study is broaden to cultural, social, anthropological issues and different parts of Iranian life. Beeman’s book has some interpretations, and ideas of the Iranian society on scientific principles and in a specific framework; however, it is based on a small language community and it may have some problems. A number of issues and analyses of Iranian customs, culture, and language are examined. An important critique of this book is the generalization of Beeman’s book to the whole of Iran. Regarding the translation of the book, it should be mentioned that it was vital to be done. 
 

کلیدواژه‌ها [English]

  • Language
  • Status and Power in Iran
  • Field Studies
  • Language Community
  • Anthropology
بی‌‌من، ویلیام اُ. (1393)، زبان، منزلت و قدرت در ایران، ترجمة رضا مقدم‌‌کیا، تهران: نشر نی.
ترادگیل، پیتر (1376)، زبان‌‌شناسی اجتماعی؛ درآمدی بر زبان و جامعه، ترجمة محمد طباطبایی، تهران: آگه.
مدرسی، یحیی (1368)، درآمدی بر جامعه‌شناسی زبان، تهران: پژوهشگاه علوم انسانی و مطالعات فرهنگی.
وارداف، رونالد (1393)، درآمدی بر جامعه‌‌شناسی زبان، ترجمة رضا امینی، تهران: نشر بوی کاغذ (بوکا) و پژوهشگاه علوم انسانی و مطالعات فرهنگی.
 
Beeman, William O. (1986), Language, Status and Power in Iran, Bloomington: Indiana University Press.
Chafe, Wallace L. (1980), The Pear Stories, Norwood: Ablex.
Crystal, D. (2008), A Dictionary of Linguistics and Phonetics, Us: Blackwell Publishing Ltd.
Myhill, John (2003), “Typology and Dscourse Analysis”, The Handbook of Discourse Analysis, D.Schiffrin, D. Tannen and Heidi E. Hamilton (eds.),US: Wiley-Blackwell.
Yule, George (2006), The Study of Language, United Kingdom: Cambridge University Press.