نوع مقاله : پژوهشی

نویسندگان

1 دکترای عرفان اسلامی، دانشکدة حقوق، الهیات و علوم سیاسی، واحد علوم و تحقیقات، دانشگاه آزاد اسلامی، تهران، ایران

2 دانشیار پژوهشگاه علوم انسانی و مطالعات فرهنگی، تهران، ایران

چکیده

نظریه‌های اخلاق هنجاری از سه نوع اخلاق وظیفه‌گرا، اخلاق نتیجه‌گرا، و اخلاق فضیلت‌گرا سخن می‌گویند و مبانی و دیدگاه‌های مربوط به هر سه نوع اخلاق مزبور نزد متفکران مسلمان دیده می‌شود. در این‌جا می‌توان از مفهومی جدید از اخلاق با عنوان «اخلاق خلیفه‌گرا» سخن گفت که برمبنای مماثلت و جانشینی بین انسان و خدا یا به‌تعبیری رب و عبد و خلیفگی اخلاقی انسان نهاده شده است. به‌نظر می‌رسد که این نوع اخلاق می‌تواند با نقد مدل‌های غیرخلیفه‌گرایانه مانند اخلاق عشق یا اخلاق شرم مدلول درستی از تعبیر «اخلاق عرفانی» را ارائه دهد؛ درحقیقت، گرچه اخلاق خلیفه‌گرا نظریه‌ای فضیلت‌گرایانه تلقی می‌شود، در چیستی فضائل، روش شناخت فضائل، و نحوة نائل‌شدن به فضائل با رویکردهای مرسوم در اخلاق فضیلت‌گرا تفاوت دارد. در این نظریه، فضائل همان اوصاف خداوند، روش شناخت آن‌ها همان شناخت اوصاف باری، و روش فضیلت‌مندشدن به آن‌ها همان تشبه به خدا و تبدیل‌شدن به خلیفة خداوند در مراحل سه‌گانۀ تخلیه، تجلیه، و تحلیه است. روش‌شناسی معرفت و رشد اخلاقی در این نوع اخلاق مبتنی‌بر آن نوع از انسان‌شناسی و خداشناسی عرفانی است که با مکتب اکبری و دیدگاه عرفانی امام خمینی (ره) هم‌سویی دارد.

کلیدواژه‌ها

موضوعات

عنوان مقاله [English]

Human Being and Caliphate-oriented Ethics Bases of Imam Khomeini’s Mystical Ethics

نویسندگان [English]

  • Mahdi Baratifar 1
  • Hadi Vakili 2

1 PhD in Islamic Mysticism, Faculty of Law, Theology and Political Sciences, Islamic Azad University Science and Research Branch, Tehran, Iran

2 Associate Professor, Institute for Humanities and Cultural Studies (IHCS), Tehran, Iran

چکیده [English]

According to the normative theories, one can speak of the three types of duty-based ethics, result-based ethics, and virtue-based ethics. A study of the history of Islamic rational-narrative traditions reveals the foundations and perspectives of all three types of ethics among Muslim thinkers. According to the authors, the fourth type of ethics can also be considered as “Caliphate-oriented ethics”, which is based on the assumption and succession between man and God, or in the sense of human Rabbi and Abd. In this article, we attempt to examine the concept of “Caliphate-based ethics” by examining the mystical ethics in the tradition of theoretical mysticism. According to the authors, (1) this type of ethics may be the correct interpretation of “mystical ethics” - in the tradition of theoretical mysticism attributed to Ibn al-Arabi; (2) Imam Khomeini’s mystical ethics is more compatible with “caliphate-based ethics” than other normative ethics theories; and (3) Caliphate-based ethics is subordinated to virtue ethics. In fact, the Caliphate’s ethics should be viewed as a virtue theory that differs in the nature of virtues, the method of recognizing virtues, and how to achieve virtues with conventional approaches to virtue ethics. In short, in this theory, virtues are the attributes of God, the method of recognizing virtues is the knowledge of the virtues, and the method of becoming virtuous is to imitate God and then become the caliph of God through mystical conduct in three stages. Purification, Polishing, and Adornation. In fact, it is this methodology of knowledge and moral development that is based on anthropology and mystical theology, which is found in the mystical works of the school of theoretical mysticism, including the mystical works of Imam Khomeini.

کلیدواژه‌ها [English]

  • Mystical Ethics
  • Virtuous Ethics
  • Task-oriented Ethics
  • Result-oriented Ethics
  • Caliphate-oriented Ethics
قرآن کریم.
ابن‌سینا، حسین بن عبدالله (بی‌تا)، الاشارات و التنبیهات، تحقیق الدکتور سلیمان دنیا، مصر: دارالمعارف.
ابن‌عربی، محی‌الدین (1421 ق)، رسائل، بیروت: دارالمحجة البیضاء.
ابن‌عربی، محیی‌الدین (1370)، فصوص ‌الحکم، هم‌راه با تعلیقات ابوالعلاء عفیفی، تهران: الزهراء.
استیس، والتر ترنس (1379)، عرفان و فلسفه، ترجمۀ بهاء‌الدین خرمشاهی، تهران: سروش.
امام خمینی، سیدروح‌الله (1370)، آدابالصلوۀ، تهران: مؤسسۀ تنظیم و نشر آثار امام خمینی )ره(.
امام خمینی، سیدروح‌الله (1376)، اربعین حدیث (چهل حدیث)، تهران: مؤسسۀ تنظیم و نشر آثار امام خمینی  ( ره)
امام خمینی، سیدروح‌الله (1377)، شرححدیثجنودعقلوجهل، تهران: مؤسسۀ تنظیم و نشر آثار امام خمینی (ره).
امام خمینی، سیدروح‌الله (1384)، شرحدعای سحر، ترجمۀ احمد فهری، تهران: فیض کاشانی.
امام خمینی، سید روح‌الله (1388)، شرحچهلحدیث، تهران: مؤسسۀ تنظیم و نشر آثار امام خمینی (ره).
امام خمینی، روح‌الله (1380)، صحیفۀ امام، تهران: مؤسسۀ تنظیم و نشر آثار امام خمینی (ره).
جمعی از نویسندگان (1382)، دانشنامۀ جهان اسلام، ج 7، تهران: بنیاد دایرۀالمعارف اسلامی.
جمعی از نویسندگان (1385)، کتاب‌شناخت اخلاق اسلامی، گزارش تحلیلی میراث مکاتب اخلاق اسلامی، قم: دفتر تبلیغات اسلامی حوزۀ علمیۀ قم.
طباطبایی، سیدعلی (1390)، شرح موضوعی نهجالبلاغه: معارف اخلاقی، ج 2، قم: مطبوعات دینی.
فرانکنا، ویلیام کی. (1383)، فلسفۀ اخلاق، ترجمۀ هادی صادقی، قم: کتاب طه.
فرانکنا، ویلیام کی. (1376)، فلسفۀ اخلاق، ترجمۀ هادی صادقی، ویراستۀ مصطفی ملکیان، قم: کتاب طه
قونوی، صدرالدین (1362)، رسالۀ نصوص، تحقیق حامد ناجی اصفهانی، قم: آیت اشراق.
گنسلر، هری.جی. (1385)، درآمدی جدید به فلسفۀ اخلاق، ترجمۀ حمیده بحرینی، تهران: آسمان خیال.
مطهری، مرتضی (1384)، آشنایی با علوم اسلامی، ج 2، قم: صدرا.
ملایوسفی، مجید و صفورا چگینی (1395)، کنکاشی در اخلاق عرفانی امام خمینی (س)، تهران: متین.
نراقی، ملامهدی (1377)، جامع‌السعادات، ترجمۀ سیدجلال‌الدین مجتبوی، ج 1، تهران: حکمت.
وکیلی، هادی (1383)، الهیات فازی: روایت دیدگاه عرفانی امام خمینی (س) در مسئلۀ تنزیه و تشبیه، تهران: متین.
هولمز، رابرت ال. (1385)، مبانی فلسفۀ اخلاق، ترجمۀ مسعود اولیا، ویراست سوم، تهران: ققنوس.