نوع مقاله : پژوهشی

نویسندگان

1 دانشجوی دکتری اندیشۀ سیاسی، دانشگاه آزاد اسلامی، واحد آشتیان، آشتیان،‌ ایران

2 دکترای تخصصی، استادیار گروه علوم سیاسی، دانشکدۀ علوم انسانی، دانشگاه آزاد اسلامی واحد قم، قم، ایران

3 دکترای تخصصی، استادیار گروه علوم سیاسی، دانشکدۀ علوم انسانی، دانشگاه آزاد اسلامی، واحد آشتیان، آشتیان،‌ ایران

چکیده

حزب از مؤلفه‌های مهمی است که در نظام‌های دموکراتیک از جایگاه بااهمیتی برخوردار است و درواقع حزب حلقۀ وصل بین عمل حاکمیت و معیارهای حکم‌رانی است. داوود فیرحی نیز در کتاب فقه و حکم‌رانی حزبی با طرح حزب تلاش دارد تا فقه سیاسی را با دولت مدرن، ظهور پارلمان، و مفهوم قانون در دوران معاصر مرتبط کند و جایگاه احزاب در نظام سیاسی اسلام را تبیین کند. نتایج تلاش فیرحی نشان می‌دهد طرح «مسئلۀ حزب» در فقه سیاسی امتداد منطقی مواجهۀ فقه با دولت مدرن است و «مسئلۀ حزب در ایران فقهی است»، اما واقعیت آن است که حزب در ایران فقهی نیست و در این مقاله «مسئلۀ حزب در ایران فقهی است» را به‌روش توصیفی و تحلیلی و برمبنای مطالعات کتاب‌خانه‌ای نقد می‌کنیم.

کلیدواژه‌ها

موضوعات

عنوان مقاله [English]

A Critique on the Book Jurisprudence and Party Governance

نویسندگان [English]

  • Reza Mirzad 1
  • Maqsood Ranjbar 2
  • Mohammad Hossein Asadi Davoodabad 3

1 PhD Candidate in Political Thought, Islamic Azad University, Ashtian Branch, Ashtian, Iran

2 Associate Professor, Department of Political Science, Faculty of Humanities, Islamic Azad University, Qom Branch, Qom, Iran

3 Assistant Professor, Department of Political Science, Faculty of Humanities, Islamic Azad University, Ashtian Branch, Ashtian, Iran

چکیده [English]

The party is one of the important components that has an important place in democratic systems. In fact, the party is the link between the practice of governance and the standards of governance. Davood Farihi in his book Jurisprudence and Party Governance tries to reconcile political jurisprudence with the government. It is related to the emergence of parliament and the concept of law in the contemporary era and explains the position of parties in the Islamic political system. The results of Farihi’s efforts show that the “party issue” in political jurisprudence is a logical extension of jurisprudence’s confrontation with the modern government. It is jurisprudential “but the fact is that the party in Iran is not jurisprudential and in this article, we criticize “the issue of the party in Iran is jurisprudential” in a descriptive and analytical way and based on library studies.

کلیدواژه‌ها [English]

  • Criticism
  • Jurisprudence
  • Party
  • Party Governance
  • Party System
  • Modern Government
آبراهامیان یرواند (1394)، ایران بین دو انقلاب، ترجمۀ احمد گل‌محمدی، تهران: نی.
ایوبی، حجت‌الله (1382)، پیدایی و پایایی احزاب سیاسی در غرب، تهران: سروش.
بهار، محمدتقی (1323)، تاریخ مختصر احزاب سیاسی، دو جلد، بی‌جا: بی‌نا.
رامین، علی و دیگران (1389)، دانش‌نامۀ دانش‌گستر، ج 7.
السید سعید، محمد (2002)، الاحزاب العربیۀ و الحقوق الانسان، (فی) حقوق الانسان فی الفکر العربی، دراسات فی النصوص، بجهد سلمی الحضر الجیوشی و محمد عابد الجابری، لبنان: مرکز دراسات الوحدة العربیه.
طباطبایی، سیدمحمد (1394)، «بنیان دولت حزب‌سالار و تعامل میان دموکراسی و پارتیتوکراسی»، فصل‌نامۀ دولت‌پژوهی، دورۀ 1، ش 3، پاییز.
فیرحی، داوود (1395)، فقه و سیاست در تاریخ معاصر ایران، تهران: نی.
فیرحی، داوود (1396)، فقه و حکم‌رانی حزبی، تهران: نی.
مدیرشانه‌چی، محسن (1384)، جمعیت‌ها و احزاب سیاسی، تهران: نگاه معاصر.
نوذری، حسین‌علی (1381)، احزاب سیاسی و نظام حزبی، تهران: گستره.
نویمان، فرانتس (1382)، قدرت، قانون، و آزادی، ترجمۀ عزت‌الله فولادوند، تهران: خوارزمی.
 
<https://www.dte.ir>.