نوع مقاله : پژوهشی

نویسندگان

1 دانشجوی دکتری، تاریخ ایران دورۀ اسلامی، گروه تاریخ، دانشگاه پیام نور، ص.پ. 4697-19395، تهران، ایران

2 دانشیار، گروه تاریخ، دانشگاه پیام نور، ص.پ. 4697-19395، تهران، ایران

3 دانشیار گروه تاریخ، دانشکدة ادبیات، دانشگاه الزهرا، تهران، ایران

چکیده

این پژوهش کوشش خویش را بر آن گمارده است تا از طریق دانش تصحیح و نقد این مجموعۀ منشآتی مربوط به قرن دهم هجری قمری به‌کتابت میرزا محمدصادق ناظم تبریزی (صادقای تبریزی) را موردبررسی قرار دهد و ویژگی‌ها، کاستی‌ها، اهمیت اسناد نسخه، و بینش و روش کاتب را در چهارچوب الگویی معنادار نقد کند. درون‌مایۀ نسخۀ فوق شامل مضامینی چون فرمان‌های پادشاهان، اسناد دیوانی، فتح‌نامه‌ها، و منشآت، و اخوانیات از روزگار سلجوقی تا اوایل صفوی است که تاکنون موردنقد و انتشار قرار نگرفته‌اند و می‌تواند در جای خود به فهم حلقه‌های مفقودی از تاریخ سیاسی و اجتماعی ایران و برخی همسایگان یاری رساند. این بررسی، با اتکا بر نسخۀ خطی این اثر و با رویکرد تحلیلی، هم‌راه با روش تحلیل محتوای کیفی انجام شده است و نشان می‌دهد که نویسنده در تدوین و چینش منشآت تحت‌تأثیر فضای سیاسی دورۀ صفویه قرار داشته است. ازآن‌جاکه آرمان صفویه ایجاد دولتی ملی برپایۀ مذهب رسمی و مرزهای سیاسی تبیین می‌شود، کاتب نسخه به کتابت اسنادی دست یازیده که در پیوند با جغرافیایی است که صفویان در ترسیم الگوی سرزمینی خود به‌دنبال تحقق آن بودند.

کلیدواژه‌ها

موضوعات

عنوان مقاله [English]

A Structural Critique and Analysis of The Sadegha-ye- Tabrizi’s Monshaat and the Study of the Insight and Method of the Scribe (11th century AH)

نویسندگان [English]

  • Reza Shah Maleki 1
  • Houshang Khosrow Beigi 2
  • Jamshid Noroozi 3

1 PhD Student in History of Iran in the Islamic period, department of Payame Noor University, (pnu), p.o.box 19395-4697, Tehran, Iran

2 Associate Professor, Department of History, Payame Noor University, (pnu), p.o.box 19395-4697, Tehran, Iran

3 Associate Professor, Department of History, Faculty of Literature, Al-Zahra University, Tehran, Iran,

چکیده [English]

This research has made an effort to criticize the collection of Monshaat related to the 10th century AH written by Mirza Mohammad Sadegh Nazem Tabrizi (Sadegha-ye-Tabrizi) and to scrutinize the writer’s features, shortcomings, the importance of the manuscript, insight and method in a meaningful framework. The theme of the above version includes such concepts as royal decrees, court documents, an announcement of a victory, Monshaat and friendly correspondences from the Seljuk period to the early Safavid period that has not still been criticized and published and can in turn help to understand missing links in the political and social history of Iran and some of its neighbors. Relying on the manuscript of Tabrizi’s Monshaat and an analytical approach along with qualitative content analysis, this study indicates that the writer was influenced by the political atmosphere of the Safavid period in compiling and arranging the Monshaat. Since the Safavid’s ideal is explained to establish a national state on the basis of official religion and political boundaries, the writer has written documents that are linked to the geography which the Safavids sought to achieve in drawing their territorial model.

کلیدواژه‌ها [English]

  • Monshaat
  • Structural Criticism
  • Manuscript
  • Historical Evidences
  • Safavid’s Ideal
اسکندربیگ منشی (1381)، تاریخ عالم‌آرای عباسی، تهران: امیرکبیر.
اشرف، احمد (1395)، هویت ایرانی از دوران باستان تا پایان پهلوی، ترجمۀ حمید احمدی، تهران: نی.
افکاری، فریبا (۱۳۸۶)، «منابع کهن نسخه‌پردازی (دانشنامۀ فارسی)»، نامۀ بهارستان، ش ۱۱ و 12.
اکبری، امیر (1388)، «مقایسۀ حدود قلمرو سلجوقیان با ساسانیان و تشابه ساختار نظامی آن‌ها»، فصل‌نامۀ تاریخ، پیاپی 12.
امیرخانی، غلام‌رضا (1390)، «مکاتبات سیاسی و داعیه‌های مذهبی: بررسی نقش مذهب در روابط ایران و ماوراءالنهر در قرن ده و یازده قمری»، گنجینۀ اسناد، دورۀ 21، ش 2.
برگشتراسر، گوتهلف و عبدالسلام هارون (1370)، روش تحقیق انتقادی متون، ترجمۀ جمال‌الدین شیرازیان، تهران: لک‌لک.
بهاءالدین بغدادی، محمدبن مؤید (1385)، التوسل الی الترسل، به‌تصحیح احمد بهمنیار، تهران: اساطیر.
بهرام‌نژاد، محسن (1386)، «منشآت میرمحمدحسین تفرشی: کندوکاوی در زندگانی فرهنگی و دیوانی او»، آیینۀ میراث، س 6، ش 4.
تکمیل‌همایون، ناصر (1379)، گسترۀ فرهنگی و مرزهای تاریخی ایران‌‌زمین، تهران: ‌‌دفتر پژوهش‌های فرهنگی.
ثروت، منصور (۱۳۷۹)، روش تصحیح انتقادی متون، تهران: پایا.
جهان‌شاهی‌‌افشار، علی و خدیجه رحیمی صادق (1393)، «عناصر هویت ایرانی در دیوان امیرعلیشیر نوایی»، مجلۀ مطالعات ایرانی دانشگاه شهید باهنر کرمان، س 13، ش 25.
خسروبیگی، هوشنگ (1395)، «بازتعریف مفهوم مرزهای ایران، مبتنی‌بر آثار ناصر تکمیل‌همایون»، در: همایون‌‌نامه؛ نکوداشت کارنامۀ علمی دکتر ناصر تکمیل‌همایون، تهران: نگارستان اندیشه.
خسروبیگی، هوشنگ و هادی بکائیان (1394)، «منصب قاضی در ایالات عصر سلجوقی»، پژوهش‌نامۀ مطالعات تاریخ فرهنگی، س 6، ش 24.
دانش‌پژوه، محمدتقی (1350)، «یک پرده از زندگی شاه‌طهماسب»، جستارهای ادبی، ش ۲۸.
دانش‌پژوه، محمدتقی (1351)، «آیین شاه‌طهماسب»، بررسی‌های تاریخی، س 7، ش ۱.
درایتی، مصطفی (1390)، فهرستگان نسخه‌های خطی ایران (فنخا)، تهران: سازمان اسناد و کتاب‌خانۀ ملی.
سرافرازی، عباس و سارا سرحدی (1392)، «صفویه و احیای سنت‌های ملی و باستانی»، پژوهش در تاریخ، ش 4.
سیوری، راجرز (1380)، درباب صفویان، تهران: مرکز.
صفت‌‌گل، منصور (1385)، مقدمه‌بر: دستورالملوک، محمدرفیع‌بن حسن (میرزا رفیعا)، به‌کوشش اسماعیل مارچینکوفسکی، ترجمۀ علی کردآبادی، تهران: مرکز اسناد وزارت امور خارجه.
عارفی، هادی (۱۳۹۴)، «بررسی جایگاه منشآت و منشآت‌نویسی در ایران تا پایان قرن هشتم هجری»، فصل‌نامۀ تاریخ نو، ش 12.
غفاری‌‌فرد، عباس‌قلی و عبدالحسین نوایی (۱۳۸۱)، تحولات سیاسی، اجتماعی، اقتصادی، و فرهنگی ایران در دوران صفویه، تهران: سمت.
فراهانی، رقیه (1388)، «اسماعیل‌نامه؛ شعر و تاریخ»، کتاب ماه تاریخ و جغرافیا، پیاپی 142.
فروهر، نصرت‌الله (1379)، «روش تصحیح نسخه‌های خطی»، کیهان فرهنگی، س 17، پیاپی 165.
قاسمی حسینی گنابادی، محمدقاسم (1387)، شاه‌اسماعیل‌نامه، به‌تصحیح جعفر شجاع‌کیهانی، تهران: فرهنگستان زبان و ادب فارسی.
کریستنسن، آرتور (1368)، ایران در زمان ساسانیان، ترجمۀ رشید یاسمی، تهران: دنیای کتاب.
گلچین‌معانی، احمد (1380)، شهرآشوب در شعر فارسی، تهران: روایت.
مایل‌هروی، نجیب (1379)، تاریخ نسخه‌پردازی و تصحیح انتقادی نسخه‌های خطی، تهران: مرکز اسناد مجلس شورای اسلامی.
مجرد، مجتبی (۱۳۹۶)، سنت تصحیح متن در ایران پس از اسلام، تهران: هرمس.
مستوفی بافقی، محمدمفید (1390)، مختصر مفید؛ جغرافیای ایرانزمین در عصر صفوی، به‌کوشش ایرج افشار، تهران: بنیاد موقوفات افشار.
منشآت سلیمانی (1388)، به‌کتابت دبیران دبیرخانۀ شاه‌سلیمان صفوی، به‌کوشش رسول جعفریان، تهران: مرکز اسناد مجلس شورای اسلامی.
ناظم تبریزی، محمدصادق (1009ق)، منشآت صادقای تبریزی (نسخۀ خطی)، کتاب‌خانۀ دانشکدۀ ادبیات و علوم انسانی، تهران: دانشگاه تهران.
ناظم تبریزی، محمدصادق (1388)، نظم گزیده، مقدمه و تصحیح آذرمیدخت صفوی، هندوستان: دی ‌ـ آر ‌ـ ایس.
نصرآبادی، محمدطاهر (۱۳۷۸)، تذکرۀ نصرآبادی، به‌کوشش احمد مدقق یزدی، یزد: دانشگاه یزد.
نیولی، گراردو (1387)، آرمان ایران (ایدۀ ایران)؛ جستاری در خاستگاه نام ایران، ترجمۀ سیدمنصور سیدسجادی، تهران: مؤسسۀ فرهنگی ـ هنری پیشین‌پژوه.
نیومن، اندرو جی. (1393)، ایران صفوی: نوزایی امپراتوری ایران، ترجمۀ عیسی عبدی، تهران: بنگاه ترجمه و نشر کتاب پارسه.
 
Fragner, Bert. G. (1989), Historische Wurzeln Neuzeitlicher Iranischer Identität: zur Geschichte des Politischen Begriffs “Iran” im Späten Mittelalter und in der Frühen Neuzeit.