نوع مقاله : پژوهشی

نویسنده

دانشیار گروه علوم سیاسی پژوهشگاه حوزه و دانشگاه، قم، ایران.

چکیده

بحرانی که درنتیجۀ افول خلافت عباسی در نیمۀ قرن هفتم هجری برای اندیشۀ سیاسی اهل سنت ایجاد شد تا قرن‌ها ادامه داشت. این بحران در قرن دهم برای شیخ فضل‌الله روزبهان خنجی، که از نظریه‌‌‌پردازان برجستۀ سنی‌مذهب بود، موجب تلاش برای احیای خلافت از طریق متوسل‌شدن به سلاطینی شد که در روزگار او قدرت سیاسی را در دست داشتند و بیش‌ از آن‌که دغدغۀ حاکمیت دین را داشته باشند، درپی بسط قدرت سیاسی خود بودند. کتاب فقیه سرگردان به بررسی آرا و اندیشه‌های خنجی، ‌به‌منزلۀ یکی از آخرین نمایندگان اندیشۀ اهل سنت در جامعۀ ایران، می‌پردازد که با قدرت روزافزون حکومت شیعه‌مذهب صفوی مخالف بود. نوشتار حاضر هم خوانشی انتقادی از آرای «شیخ خنج» است و هم به بررسی انتقادی کتاب فقیه سرگردان می‌پردازد. این بررسی در چهار بخش سامان می‌یابد. نقد رویکرد نویسنده به حکومت صفویان، بررسی انتقادی مخالفت خنجی با حاکمیت سیاسی تشیع، و رگه‌های ایرانی‌ستیز موجود در آرای او از جملۀ نکاتی است که در پژوهش حاضر بر آن‌ها تأکید می‌شود. نظریۀ استیلا، که با عنوان واقع‌گرایی سیاسی ارائه می‌شود، و تقلیل جایگاه معرفتی اندیشۀ سیاسی از نقدهای وارد بر فقیه سرگردان است.

کلیدواژه‌ها

موضوعات

عنوان مقاله [English]

A Critique on the Book The Political Thought of Khonji, The Wandering Faqih

نویسنده [English]

  • Mohammad Shojaeian

Associate Professor, Faculty of Political Sciences, Research Institute of Hawzah and University, Tehran, Iran

چکیده [English]

The crisis that arose as a result of the decline of the Abbasid caliphate in the middle of the seventh century AH for Sunni political thought continued for centuries. This crisis in the tenth century for a prominent thinker named Roozbehan Khonji, a prominent Sunni theorist, led to the attempt to revive the caliphate by appealing to the kings who held political power in his time, rather than concerning religion. The book The Political Thought of Khonji, The Wandering Faqih examines the views and ideas of Khonji as one of the last representatives of Sunni thought in Iranian society. The present article is both a critical reading of the views of "Sheikh Khonj" and a critical review of the book. This study is organized in four parts. Criticism of the author's approach to the Safavieh rule, critical study of Khonji's opposition to Shiite political rule and anti-Iranian elements of his views are among the points that are emphasized in the present study. Also, the theory of domination, which is presented as political realism and the reduction of the epistemological position of political thought is one of the challenges that will be sought.

کلیدواژه‌ها [English]

  • Political Thought
  • Khonji
  • Safavieh
  • Sunni
  • Shiite
احمدوند، شجاع (1395)، قدرت و دانش در ایران: دورۀ اسلامی، تهران: نی.
احمدوند، ولی‌محمد (1399)، تصوف و قدرت سیاسی: بررسی رابطۀ تصوف و قدرت سیاسی در عصر ایلخانان، تهران: نشر تاریخ ایران.
اسپریگنز، توماس (1370)، فهم نظریه‌های سیاسی، ترجمۀ فرهنگ رجایی، تهران: آگاه.
بلک، آنتونی (1386)، تاریخ ‌اندیشۀ سیاسی اسلام؛ از عصر پیامبر تا امروز، ترجمۀ محمدحسین وقار، تهران: اطلاعات.
پولادی، کمال (1385)، تاریخ ‌اندیشۀ سیاسی در ایران و اسلام، تهران: مرکز.
جعفریان، رسول (1389)، صفویه در عرصۀ دین، فرهنگ، و سیاست، قم: پژوهشگاه حوزه و دانشگاه.
جعفریان، رسول (1393)، تاریخ ایران: از آغاز اسلام تا پایان صفویان، تهران: علم.
حلبی، علی‌اصغر (1372)، تاریخ اندیشه‌های سیاسی در ایران و جهان اسلامی، تهران: بهبهانی.
خنجی، ‌‌فضل‌الله روزبهان (1362)، سلوک الملوک، تصحیح و مقدمۀ محمدعلی موحد، تهران: خوارزمی.
خنجی، ‌‌فضل‌الله روزبهان (1382)، تاریخ عالم‌آرای امینی، تصحیح محمداکبر عشیق، تهران: میراث مکتوب.
خنجی، ‌‌فضل‌الله روزبهان (1384)، مهمان‌نامۀ بخارا، به‌اهتمام منوچهر ستوده، تهران: علمی و فرهنگی.
دانیالی، عارف (1398)، فقیه سرگردان: ‌تأملاتی بر احوال و اندیشه‌های ‌‌فضل‌الله روزبهان خنجی، تهران: تیسا.
طباطبایی، سیدجواد (1385)، درآمدی بر تاریخ ‌اندیشۀ سیاسی در ایران، ویراست جدید، تهران: کویر.
فیرحی، داوود (1381)، قدرت دانش و مشروعیت، تهران: نی.
قادری، حاتم (1386)، تاریخ اندیشه‌های سیاسی در اسلام و ایران، تهران: سمت.
مسجدجامعی، محمد (1385)، زمینه‌های تفکر سیاسی در قلمرو تشیع و تسنن، قم: ادیان.
مظفر، محمدحسین (1391)، تاریخ شیعه، ترجمۀ سیدمحمدباقرحجتی، تهران: دفتر نشر فرهنگ اسلامی.