نوع مقاله : پژوهشی

نویسندگان

• محمد شجاعیان ¹
• سجاد رستم پور ²

¹ استادیار گروه علوم سیاسی پژوهشگاه حوزه و دانشگاه، قم، ایران

² کارشناس ‏‏ارشد علوم سیاسی، دانشگاه امام صادق (ع)، محقق و پژوهش‏گر، قم، ایران

چکیده

روش‏‌شناسی علوم سیاسی قصد دارد شیوه‏‌های پژوهش در دانش سیاسی را جمع‏آوری، طبقه‌‏بندی، توصیف، و تحلیل کند. سیدصادق حقیقت در کتاب روش‏‌شناسی علوم سیاسی تلاش کرده است بیش‏تر روش‏‌شناسی‏‌های موجود در علوم سیاسی را بررسی و نقد کند. فصول کتاب از انسجام مناسبی برخوردار است و نویسنده در بررسی و نقد روش‏های مختلف علوم سیاسی شیوة منسجمی را اتخاذ کرده است. در برخی موارد، توجه به فضای بومی جامعة ایران مطالب کتاب را سودمندتر کرده است. توجه اساسی به تمایز میان روش تحقیق و روش‌‏شناسی از نقاط برجستة این پژوهش محسوب می‏شود. ازسوی‌‏دیگر، ابهام در تعریف علم انسانی و سیاست، عدم ارائة معیاری مشخص برای طبقه‌‏بندی روش‌‏های پژوهش، و ابهام در کثرت‌‏گرایی روش‏‌شناختی از مهم‏ترین نقایص کتاب است. نویسندة کتاب روش‌‏شناسی علوم اجتماعی و سیاسی را بخشی از فلسفة این علوم می‌‏داند، اما در بررسی روش‏‌های علوم سیاسی معنای مورد تأکید از روش‏‌شناسی را به‌‏عنوان بخش مهمی از فلسفة علوم اجتماعی و سیاسی مورد غفلت جدی قرار داده است. میان بحران مفاهیم مطرح‏شده در کتاب و ادعای عدم قطعیت در علوم انسانی تعارض وجود دارد.

کلیدواژه‌ها

• پژوهش
• روش پژوهش
• روش‏شناسی
• سیاست
• علوم سیاسی

موضوعات

• روش‌شناسی

عنوان مقاله [English]

A Critique on the Book Methodology of Political Science

نویسندگان [English]

• Mohammad Shojaeian ¹
• Sajad Rostamipoor ²

¹ Assistant Professor, Faculty of Political Sciences, Research Institute of Hawzah and University, Qom, Iran

² Researcher of Political Sciences, Imam Sadegh University, Qom, Iran

چکیده [English]

Methodology of Political Science aims to collect, classify, describe and analyze research methods in political science. Dr. Haghighat's book entitled Methodology of Political Science has tried to review and critique most of the existing methodologies in the field of political science. The chapters of the book have a good consistency and the esteemed author has adopted a coherent method in reviewing and criticizing the methods. In some cases, paying attention to the indigenous atmosphere of Iranian society has made the contents of the book more useful. Paying attention to the distinction between research method and methodology is one of the highlights of the present study. On the other hand, obscurity in the definition of humanities and politics, lack of a clear criterion for classifying research methods, and ambiguity in methodological pluralism are among the most important shortcomings of the book. The respected author considers the methodology of social and political sciences as part of the philosophy of these sciences. But in the study of methods, the emphasized meaning of methodology has been seriously neglected. There is a conflict between the vagueness and the predicament of the concepts discussed in the book and the claim of uncertainty in the humanities. Pluralism is defended in the field of methodology, but the multiplicity and diversity of meanings of the concepts in political science in general and Iranian society, in particular, is rejected as a crisis and ambiguity.

کلیدواژه‌ها [English]

• Methodology
• Politics
• Political Science
• Research
• Research Method