زبان‌های خارجی
حسن زختاره
چکیده
بررسی برخی از نوشته‌‌های مهوش قویمی در دانشگاه و محیط غیردانشگاهی نشان می‌‌دهد که او به رویکردهای متن‌‌گرا اهمیت ویژه‌‌ای می‌‌دهد. برخلاف بسیاری از کتاب‌‌ها، که تنها به بازگویی و شرح نظریه‌‌ها بسنده می‌‌کنند، قویمی در سه کتاب شعر نو در بوتة نقد، آوا و القاء، و گذری بر داستان‌‌نویسی فارسی، پس از شناساندن اندیشه‌‌های صورتگرایی ...
بیشتر
بررسی برخی از نوشته‌‌های مهوش قویمی در دانشگاه و محیط غیردانشگاهی نشان می‌‌دهد که او به رویکردهای متن‌‌گرا اهمیت ویژه‌‌ای می‌‌دهد. برخلاف بسیاری از کتاب‌‌ها، که تنها به بازگویی و شرح نظریه‌‌ها بسنده می‌‌کنند، قویمی در سه کتاب شعر نو در بوتة نقد، آوا و القاء، و گذری بر داستان‌‌نویسی فارسی، پس از شناساندن اندیشه‌‌های صورتگرایی روسی و ساختارگرایی فرانسوی به همسخنانش، برای اثبات کارآمدیشان در پژوهشهای ادبی، از آنها در بررسی و واکاوی انواع متفاوتی از متنهای ادبیات فارسی بهره میگیرد. جستار پیشرو میکوشد تا افزونبر نحوة استفادة قویمی از رویکرد متن‌‌گرا در تحلیل متنهای فارسی، خاستگاه و پیآمدهای این رویکرد را نیز واکاوی کند. گرچه قویمی در تحلیل شعرها و رمانهای فارسی بهمدد رویکرد متن‌‌گرا درست عمل میکند، اما گاه برخی از مبانی بنیادین آن را ازجمله پرهیز از داوری و ارزشگذاری و همچنین دوری جستن از ملیگرایی در بررسی ادبیات زیر پا میگذارد. پیوند عاطفی او با رویکرد متن‌‌گرا، چه در بخش نظری، چه در بخش عملی، چنان ژرف است که او نمیتواند به سنجش درستی از این رویکرد دست یابد.
